مقایسه تاثیر پیشگیرانه تزریق وریدی سولفات منیزیم و پاراستامول و ترکیب آن ها بر شدت درد بعد از عمل ویترکتومی عمیق

با توجه به شیوع بالا و اهمیت عوارض درد بعد از عمل و عارضه های داروهای مخدر که به طور مرسوم به کار می روند بر آن شدیم تا به مقایسه تاثیر پیشگیرانه تزریق وریدی سولفات منیزیم و پاراستامول و ترکیب آن ها برشدت درد بعد از عمل ویترکتومی عمیق بپردازیم.

 در این کارآزمایی بالینی 140 بیمار کاندید ویترکتومی عمیق در چهار گروه 35 نفره توزیع شدند. در گروه اول، 20 دقیقه قبل از اتمام عمل mg/kg5/7 سولفات منیزیم تزریق شد. در گروه دوم 15 mg/kg پاراستامول، در گروه سوم 10 mg/kg پاراستامول بعلاوه 5mg/kg سولفات منیزیم ظرف مدت ده دقیقه، و در گروه چهارم با حجم مشابه، نرمال سالین تزریق شد. بیماران ازنظر پارامترهای همودینامیک، شدت درد، میزان مسکن مصرفی، دفعات دریافت مسکن و بروز عوارض بعد عمل، بررسی و مقایسه شدند.

میانگین شدت درد بعد عمل در چهار گروه سولفات منیزیم، پاراستامول، سولفات منیزیم-پاراستامول و شاهد به ترتیب 0.9 ± 1.32، 0.34 ± 1.42، 0.38 ± 1.05 و 0.95 ± 1.72 بوده و تفاوت بین گروه ها معنی دار بود (0.003=P). تعداد دفعات دریافت پتیدین در گروه پاراستامول-سولفات منیزیم به طور معنی داری کمتر از دیگر گروه ها بود. (018/0=P). فاصله زمانی بین ورود به ریکاوری تا زمان دریافت مسکن در گروه سولفات منیزیم-پاراستامول، به طور معنی دار بیشتر از گروه های دیگر بود (0.001>P).

 استفاده از ترکیب سولفات منیزیم- پاراستامول منجر به کاهش شدت درد بعد عمل، طولانی تر شدن زمان درخواست مسکن و کاهش مصرف مسکن در طی 24 ساعت بعد عمل می گردد، بدون آنکه تاثیر سوء و زیان باری بر پارامترهای همودینامیک بیمار داشته باشد.