بررسی اثرات ایمنولوژیکی پروتئین نوترکیب FlgE2 در هلیکوباکتر پیلوری بر تغییرات تولید سیتوکین TNF-a در سلول های ماکروفاژ در محیط آزمایشگاهی

  هلیکوباکتر پیلوری باسیلی گرم منفی است که می تواند در لایه های موکوسی معده انسان کلونیزه شود. این ارگانیسم بر اساس طبقه بندی سازمان بهداشت جهانی در بین فاکتورهای کارسینوژن کلاس 1 قرار دارد. گرچه مطالعات متعددی بر روی واکنش هلیکوباکترپیلوری و سلول های ایمنی انجام شده است، ولی بررسی واکنش تک تک فاکتورهای بیماری زا با این سلول ها می تواند جنبه های مبهم پاتوژنز این باکتری را مشخص کند. بررسی واکنش بین برخی فاکتورهای بیماری زای هلیکوباکتر پیلوری مانند CagA و VacA با سلول های ایمنی مهم است. از طرفی با بررسی نوع واکنش یک فاکتور که به عنوان کاندید واکسن نیز مطرح است می توان نوع رفتار تحریک سلول های ایمنی را در محیط آزمایشگاه قبل از تزریق آن به حیوان آزمایشگاهی ارزیابی نمود. فاکتور پروتیین نوترکیب FlgE2 از هلیکوباکتر پیلوری می تواند به عنوان یک کاندید مناسب که تاکنون بررسی نشده است مطرح باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات ایمنولوژیکی FlgE2 بر میزان تولید TNF-alpha در سلول های ماکروفاژها در شرایط آزمایشگاهی به روش الایزا می باشد.

در این پژوهش تجربی با کد اخلاق زیستی د SBU/1542/، پروتیین نوترکیب FlgE2 بیان و تخلیص گردید. ماکروفاژهای صفاقی موش استخراج گردید. به منظور ارزیابی اثرات پروتیین نوترکیب بر سلول های ماکروفاژ از غلظت های مختلف 4 و 20 و 40 و 80 میکروگرم در میلی لیتر استفاده شد. مایع رویی مواجهه جداسازی شد و به منظور ارزیابی اثرات سیتوکینی در تست الایزا استفاده گردید.

 بر اساس آنالیز آماری بیشترین میزان ترشح در غلظت µg/ml 20 و پس ازآن در غلظت µg/ml 4 (P<0.0001) و سپس µg/ml 40)0.0017 P< (مشاهده شد. آنالیز آماری نشان می دهد که نتایج در غلظت µg/ml 4 و 20 و 40 در مقایسه با گروه کنترل دارای اختلاف معنادار و نزدیک به هم می باشد. بااین حال، مقدار TNF-α در غلظت 80 µg/ml تفاوت معناداری با گروه کنترل نداشت (P = 0.4028).

 این مطالعه نشان داد که پروتیین نوترکیب FlgE2 ازجمله فاکتورهای مهم در بیماری زایی هلیکوباکتر پیلوری می باشد و بررسی ساختار و عملکرد آن برای راهکارهای کاندید واکسن کارآمد بسیار مهم می باشد. این فاکتور پروتیینی به خوبی می تواند سیستم ایمنی را تحریک نموده و موجب فعال شدن ماکروفاژها گردد. درنتیجه بررسی اثرات این پروتیین به صورت جداگانه می تواند منجر به راه کارهای درمانی جدید و پیشگیری از عفونت های هلیکوباکتر پیلوری که نیمی از جمعیت جهان را درگیر خود کرده است، شود.