ارزش پیش بینی کننده شاخص های پلاکتی در بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی حاد ریوی

با توجه به نقش پلاکت ها در تشکیل ترومبوز، نشانگرهای فعال شدن پلاکت ممکن است قادر به پیش بینی پیش آگهی بیماری در بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی حاد ریوی باشند.

در این مطالعه کوهورت آینده نگر، 40 بیمار موردمطالعه ازنظر شاخص های پلاکتی شامل میانگین حجم پلاکتی (MPV) و عرض توزیع پلاکتی (PDW) و همچنین برای نمره خطر شاخص شدت آمبولی ریوی (PESI) مورد ارزیابی قرار گرفتند. هدف اولیه بررسی ارتباط این پارامترها با مرگ ومیر ناشی از همه علل در بیمارستان موردمطالعه بود.

از 40 بیمار موردمطالعه، 13 نفر (5/32درصد) مرد و 27 نفر (5/67درصد) زن بودند. بیماران بر اساس میانه PESI به دو گروه، کمتر یا مساوی 100 (5/47درصد) و بیشتر از 100 (5/52درصد) طبقه بندی شده و سپس مورد آنالیز قرار گرفتند. 25 بیمار (5/62درصد) دارای ریسک فاکتورهای شناخته شده PTE بودند. 26 بیمار (65درصد) بدون پیامد بد و 14 بیمار (35درصد) دارای پیامد بد بودند. میانگین MPV و PDW در گروه کمتر یا مساوی 100 به ترتیب حدود 35 و 18 و در گروه بیشتر از 100 به ترتیب حدود 91 و 26 بود.

 نتایج معناداری در رابطه با ارتباط بین شاخص های پلاکتی با پروگنوز و شدت PTE دیده نشد. بررسی ارتباط شاخص های پلاکتی با نمره شدت ترومبوآمبولی ریوی با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون (اسپیرمن) نشان داد MPV ارتباط معکوس با شدت آمبولی دارد (r= - 0/16)، هرچند این اختلاف ازنظر آماری معنادار نبود (05/0 < p). شاخص PDW ارتباط مستقیم با شدت آمبولی داشت (r= 0/08).