مقایسه اختلالات روانی و تاب آوری در مقابل خودکشی در افراد با و بدون تجربه اقدام به خودکشی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش اختلالات روانی و تاب آوری در مقابل خودکشی در اقدام به خودکشی  انجام شد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، پس رویدادی است.

جامعه آماری پژوهش شامل کلیه جوانان پسر شهر قزوین بود و نمونه آماری با توجه به روش مطالعه پس رویدادی شامل 80 نفر از این افراد بود که به شیوه هدفمند انتخاب و در دو گروه اقدام کنندگان به خودکشی و افراد عادی قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها از چک لیست نشانه های اختلالات روانی تجدید نظرشده (SCL-90-R) و پرسشنامه تاب آوری در مقابل خودکشی (عثمان و همکاران، 2004) استفاده شد.

  نتایج پژوهش نشان داد میانگین نمرات افرادی که اقدام به خودکشی داشته اند، در نمره کلی اختلالات روانی و خرد مقیاس های پرخاشگری، اضطراب، وسواس، حساسیت فردی، شکایات جسمانی، روان پریشی، تصورات پارانوییدی، افسردگی و ترس مرضی به طور معناداری بالاتر از افراد عادی بود. همچنین میانگین نمرات افرادی که اقدام به خودکشی داشته اند، در نمره کلی تاب آوری و خرده مقیاس های محافظ درونی، ثبات هیجانی و محافظ بیرونی به طور معناداری کمتر از گروه عادی بود (05/0>P).

بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود با آموزش های روان شناختی تاب آوری در مقابل خودکشی را افزایش داده و با مداخلات مبتنی بر نظریه های رواندرمانی، می توان با کاهش اختلالات روانی که در پژوهش حاضر نقش مهمی در اقدام به خودکشی داشتند،  خطر خودکشی را کاهش داد.