نقش میانجی تاب آوری در ارتباط بین تمایزیافتگی و دلزدگی زناشویی در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره

این پژوهش با هدف تعیین نقش میانجی تاب آوری در ارتباط بین تمایزیافتگی و دلزدگی زناشویی در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره بود.

روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده منطقه 1 شهر تهران در بازه زمانی نیمه دوم تیر تا پایان شهریور ماه سال 1400 بود، که 248 زوج (124 مرد و 124 زن) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش اجرای اینترنتی با استفاده از مقیاس های دلزدگی زناشویی (پاینز، 1996)، تاب آوری (کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه های تمایزیافتگی خود (اسکورن و دندی، 2003) مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از مدل آزمون پیرسون و OLS استفاده شد.

بین تمایزیافتگی و دلزدگی زناشویی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (05/0>P) ، همچنین تاب آوری در رابطه بین تمایزیافتگی با دلزدگی زناشویی زوجین نقش میانجی ندارد.

بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان گفت که تمایزیافتگی نقش مهمی در دلزدگی زناشویی و به طور کلی روابط زناشویی زوجین دارد، لذا توجه به تمایزیافتگی در پیشگیری و طراحی درمان های مناسب تر به پژوهشگران و درمانگران حوزه زوج و خانواده یاری می رساند.