بررسی اثر مصرف وارفارین با تمرینات تداومی و تناوبی بر بیان ژن استئوکلسین قلبی، ویتامین K2(MK-4) و کلسیم سرمی در موش های صحرایی مدل انفارکتوس قلبی

تمرینات ورزشی با تنظیم سیگنالینگ سلولی در قلب و عروق می تواند آسیب های ناشی از انفارکتوس قلبی (MI) را به حداقل برساند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر مصرف وارفارین با تمرینات تداومی و تناوبی بر بیان ژن استیوکلسین قلبی، ویتامین MK-4 و کلسیم سرمی در موش های مدل انفارکتوس قلبی می یاشد.  

در این مطالعه تجربی 42 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگو-دوالی (220-180 گرم) به طور تصادفی به 7 گروه کنترل سالم، انفارکتوس قلبی یا ایسکمی (ISC)، ISC+تمرین تناوبی، ISC+تمرین تداومی، ISC+وارفارین، ISC+تمرین تناوبی+وارفارین و ISC+تمرین تداومی+ وارفارین تقسیم شدند. القاء با تزریق زیرپوستی ایزوپروترنول ایجاد شد. مدت تمرینات هشت هفته، پنج جلسه در هفته و دوز مصرفی وارفارین 5/0   mg/kg در روز بود. مقادیر ژنی، تغییرات ویتامین K2 و کلسیم به ترتیب به روش Real time-PCR، الایزا ، فتومتریک و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل، واریانس یک طرفه و واریانس دو عاملی بررسی شد (5 0/0>P).

القای بیماری سبب افزایش بیان ژن استیوکلسین (003/0=p)، ویتامین K2 (027/0=p) و کلسیم (001/0=p) نسبت به کنترل سالم شد. در بررسی بیان ژن استیوکلسین، گروه ایسکمی+ وارفارین با ایسکمی+EIT (014/0=p) و ایسکمی+ECT (007/0=p) و در بررسی سطوح کلسیم گروه ایسکمی با ایسکمی+EIT (014/0=p)، ایسکمی+ECT (001/0=p) و ایسکمی+ وارفارین+ECT (013/0 P=) اختلاف معنی داری داشتند. همچنین تعامل تمرین و دارو بر هیچ یک از متغیرها تایید نشد.

به نظر می رسد تمرینات تناوبی و تداومی با کاهش استیوکلسین قلبی و کلسیم سرمی، در کاهش تخریب و کلسیفه شدن عروقی بعد از  MI موثر باشند و تاثیرات مضر برخی داروها نظیر وارفارین را به حداقل برسانند.