تاثیر مصرف ال کارنیتین و تمرین استقامتی بر آسیب های ساختاری بافت ریه در موش های صحرایی نر مسموم شده با بولدنون

 اجرای تمرینات استقامتی و مصرف مکمل ال کارنیتین بر ارتقای عملکرد ورزشکاران موثر است، اما تاثیر آن بر ترمیم آسیب ریوی ناشی از تخریب تزریق استرویید بولدنون مشخص نیست.

 مطالعه حاضر به بررسی تاثیر مصرف ال کارنیتین هم زمان با اجرای تمرین استقامتی بر آسیب های ساختاری بافت ریه موش های صحرایی نر مسموم شده با بولدنون می پردازد.

 در این مطالعه تجربی، تعداد 30 سر موش نر صحرایی (وزن: 7/94± 228/53گرم) به صورت تصادفی به 5 گروه: کنترل، بولدنون، بولدنون+آزمایش، بولدنون+ال کارنیتین و بولدنون+آزمایش+ال کارنیتین تقسیم شدند. تزریق استرویید بولدنون (5 میلی گرم/ کیلوگرم) به عضله دو سر ران انجام شد و مکمل ال کارنیتین (600 میلی گرم/کیلوگرم) به مدت 3 روز در هفته به معده حیوانات گاواژ شد. برنامه تمرین استقامتی شامل 6 هفته دویدن بر روی تردمیل و 3 روز در هفته بود که با زمان 30 دقیقه و در هفته پایانی به سرعت 12 متر/دقیقه آغاز به 60 دقیقه و سرعت 30 متر/دقیقه رسید. تغییرات برونشیول و آلویول ها در بافت ریه با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی شد. 

 مقادیر وزن در هر دو گروه مصرف کننده ال کارنیتین با یا بدون اجرای تمرین استقامتی در مقایسه با گروه بولدنون، افزایش معناداری داشت (0/005=P). در گروه آزمایش+ال کارنیتین در مقایسه با گروه بولدنون، بهبود معناداری در برونشیول و آلویول های ریه به دست آمد (0/001=P).

اجرای تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل ال کارنیتین بر کاهش اثرات مخرب ناشی از بولدنون در بافت ریه تاثیر زیادی دارد