بررسی تاثیر یک دوره آزمایشات چندحسی بر تعادل سالمندان مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی

امروزه افراد مسن مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی در معرض خطر از دست دادن کنترل حرکتی، زمان واکنش کندتر و افزایش نوسانات وضعیتی هستند. شواهد زیادی وجود دارد که آزمایشات مبتنی بر ورزش بر سلامت افراد مسن مبتلا به دیابت تاثیر مثبتی دارد. مطالعات اخیر این فرضیه را پشتیبانی می‌کند که راهکار جایگزینی برای از دست دادن تعادل می‌تواند شامل تقویت سیستم‌های حسی باقی‌مانده باشد. هدف پژوهش: حاضر این است که با ترکیب روش‌های تمرینی حسی مختلف یک رویکرد جامع و کامل برای بهبود تعادل در سالمندان مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی ارایه دهد. 

 این پژوهش از نوع تحقیقات نیمه‌تجربی و ازنظر هدف، تحقیقی‌کاربردی است و طرح تحقیق نیز از نوع پیش‌آزمون ‌و پس‌آزمون با گروه کنترل است. تعداد 30 زن سالمند مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایشات چندحسی و کنترل تقسیم شدند. در دو مرحله‌ پیش‌آزمون و پس‌آزمون تعادل ایستا با دستگاه صفحه نیرو و تعادل پویا از طریق آزمون نشستن و برخاستن ارزیابی شد. شرکت‌کنندگان در گروه‌ آزمایشات چندحسی در 40 دقیقه تمرین دو بار در هفته به مدت 12 هفته شرکت کردند. در این مدت شرکت‌کنندگان در گروه کنترل به فعالیت روزمره خود پرداختند.

 یافته‌ها نشان داد بین میانگین درصد تغییرات تعادل پویای گروه آزمایشات منتخب چندحسی و کنترل، تفاوت معناداری وجود دارد (n2=0/61, P=0/000, t28=-6/74). نتایج تحلیل واریانس 3 عاملی (تمرین×سطح×چشم) 2×2×‌2 برای محور x تعادل ایستا نشان داد آزمایشات منتخب چندحسی به بهبود تعادل ایستا در محور x سالمندان مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی منجر شد (14/16=n2=0/33, P=0/001, F (1,28)=). نتایج تحلیل واریانس 3 عاملی (تمرین×سطح×چشم) 2×2×2 ‌برای محور Y نشان داد آزمایشات منتخب چندحسی باعث بهبود تعادل ایستا در محور Y سالمندان مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی شد (n2=0/16, P=0/028, F(1,28)=5/38).

 به‌نظر می‌رسد آزمایشات چندحسی باعث تقویت تعادل ایستا و پویا در افراد مسن با نوروپاتی محیطی دیابتی است. یافته‌های این بررسی از آن جهت مهم است که زنان مسن با نوروپاتی دیابتی در معرض خطر افزایش سقوط قرار دارند. این مطالعه برنامه‌ای جامع  برای تقویت تعادل و کنترل قامت افراد مسن با نوروپاتی دیابتی ارایه می‌دهد.