طراحی مدل سنجش اعتماد سیاسی عمومی به دولت

هدف اصلی این تحقیق طراحی الگوی سنجش اعتماد سیاسی عومی به دولت می باشد. به منظور شناسایی شاخص ها و مولفه ها از تکنیک کیو استفاده شده است. به همین جهت ابتدا با استفاده از ادبیات تحقیق تالار گفتمان گردآوری شد. سپس نمونه معرف تالار گفتمان با استفاده از نظرات متخصصین شکل گرفت. ترکیبی از نمایندگان مجلس، کارشناسان سازمانی، اساتید دانشگاه و مردم عادی (30 نفر) به عنوان مشارکت کنندگان تکنیک کیو انتخاب شدند. در نهایت با جمع آوری و تحلیل نظرات گروه مشارکت کننده الگوی ذهنی (سیاست گرایی) شناسایی شد. براساس نتایج بدست آمده روندکلی اعتماد سیاسی با افزایش سطح تحصیلات کاهش می یابد. در میان شاخص های اعتماد به نهادهای سیاسی کمترین اعتماد به ترتیب معطوف به قوه مجریه و شورای نگهبان بوده است که احتمالا بخشی ازاین مساله متاثراز کنش ها و رخدادهای سیاسی اجتماعی بازه زمانی انجام پژوهش می باشد. این درحالی است که میزان اعتماد به نیروهای نظامی و انتظامی رسمی کشور مثل پلیس، ارتش و... بیشترین میانگین را به خود اختصاص داده اند. همچنین میزان اعتماد سیاسی بر سطح اعتماد عمومی به سازمان های دولتی در یک جامعه تاثیر گذار خواهد بود. نتیجه آن است که میزان جلب اعتماد مردم توسط بوروکراسی ها می توانند معیار یا ملاکی برای ارزش گذاری وتعیین اعتماد سیاسی باشد. به این ترتیب دولت ها می توانند با استفاده از ابزارهای بهبود اعتماد عمومی نسبت به سازمان های دولتی درراستای ارتقای اعتماد سیاسی حرکت نمایند.