تبیین مولفه های فضای معماری در سینمای کیارستمی با رویکرد پدیدارشناسانه به فیلم های سه گانه کوکر

معماری و سینما جدا از وجهه ی کارکردی خود که به ایجاد فضا می پردازند، در فرآیند درک فضا، هر دو اصول مشترکی را در بر می گیرند که به وسیله معماران و کارگردانان درهم آمیخته شده اند. هدف پژوهش پیش رو شناخت و تحلیل فیلم های سه گانه کوکر در سینمای کیارستمی با رویکرد پدیدارشناسانه است. برای این منظور در قالب روش موردپژوهی و با رویکردی تحلیلی و پدیدارشناسانه به فضا نخست برپایه مطالعات نظری به بررسی رویکرد پدیدارشناسانه به فضا در سینما پرداخته شده است، سپس با بهره گیری از روش پدیدارشناسی تفسیری مرلوپونتی و مدل سوبچاک، نقش فضا و امکان استفاده از تعامل معماری با سینما در آثار کیارستمی بازخوانی شده و در گام پایانی با بهره گیری از این رویکرد به ارایه مدلی از رابطه سیر تکامل فضای معماری و سینما پرداخته شده است. نتایج نشان می دهند معماری و سینما می توانند واسطه هایی برای عرضه ی معنا باشند، که این معنا می تواند بین عرصه ها و رسانه های مختلف مشترک باشد. در واقع معماری و سینما متشکل از عناصر اساسی مشترکی همانند صحنه، فضا، نور، حرکت و دید می باشند. مجموعه این عناصر با هم کاراکتر سینمای کیارستمی را تعریف میکنند، چیزی که درواقع ماهیت سینمای او محسوب میشود. سینمای کیارستمی یک پدیده کلی و کیفی است که نمیتوان آن را به هیچ یک از خصوصیات آن مثال ارتباطات عادی انسانی بدون ازدستدادن طبیعت واقعی آن کاهش داد.