مقایسه حافظه کاری دیداری و شنیداری افراد دارای لکنت با افراد بدون لکنت

لکنت رشدی یک اختلال عصبی است که معمولا به صورت یک مشکل حرکتی ظاهر می شود. با این حال، نظریه های شناختی معتقدند که توانایی های شناختی ضعیف منشا لکنت هستند. این مطالعه با هدف مقایسه حافظه کاری دیداری و شنیداری در بزرگسالان با و بدون لکنت انجام شد.

این پژوهش در کلینیک گفتار درمانی بیمارستان ابن سینا و مرکز تحقیقات روانپزشکی و علوم رفتاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 2020-2019 انجام شد. در این مطالعه، بزرگسالانی که لکنت دارند (AWS) (60=N) و بزرگسالان بدون لکنت (AWNS) (60=N)، بین 17 تا 37 سال، بدون سابقه ذهنی و حسی، زبانی، شنوایی، گفتاری، نقایص حرکتی و روانپزشکی به کار گرفته شدند. آزمون N-Back توانایی های حافظه کاری بصری شرکت کنندگان را ارزیابی کرد. همچنین برای ارزیابی توانایی های حافظه فعال شنوایی از آزمون وکسلر (Digit span) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها:

 نتایج نشان داد که بین گروه ها در تکلیف نام گذاری رقم تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0 >p). اما تفاوت معنی داری بین دو گروه در حین تکلیف 2 Back مشاهده شد (02/0=P). تجزیه و تحلیل نشان داد که AWS هشدارهای کاذب بیشتری به دلیل اضطراب داشت در حالی که به دلیل افزایش تقاضای توجه پاسخ می داد. از سوی دیگر، می تواند نشانه ای از کمبود حافظه فعال در طول یک کار دشوار باشد.

نتیجه گیری: 

بزرگسالان مبتلا به لکنت نسبت به بزرگسالان عادی عملکرد ضعیفی دارند، حتی اگر عملکرد آنها هنوز در محدوده طبیعی باشد.