بررسی و ارزیابی سواد محیط زیستی ذینفعان در رابطه با حفظ و احیای جنگل های افغانستان (مطالعه موردی: استان لغمان)

حفاظت از محیط زیست به معنی استفاده بهینه و مناسب از آن است، به نحوی که بتواند کیفیت خود را از نظر زندگی انسانی حفظ نماید. در این راستا ارتقاء سواد محیط زیستی بسیار مهم می باشد. توسعه سواد محیط زیستی یک امر ضروری در جامعه است که در نهایت منجر به افزایش دانش، نگرش مثبت و رفتار مسیولانه در قبال حفاظت از منابع طبیعی می شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی و ارزیابی دانش، نگرش و رفتار محیط زیستی ذینفعان مختلف شامل استادان دانشگاه، دانشجویان و جامعه محلی جنگل نشین استان لغمان در افغانستان در رابطه با حفظ و احیای جنگل ها و مقایسه آنها با یکدیگر می باشد. روش تحقیق این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش انجام کار، پیمایشی میدانی می باشد. در این تحقیق از آمار توصیفی برای بررسی اطلاعات جمعیت شناختی و از آمار استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد که با استفاده از نرم افزار SPSS22 صورت گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که در بین سه گروه هدف مورد مطالعه، جامعه محلی نسبت به دو گروه دیگر یعنی دانشجویان و استادان دانشگاه، سطح سواد محیط زیستی پایین تری در رابطه با حفظ و نگهداری بوم سیستم جنگل دارند. بنابراین به دلیل افزایش جمعیت در دهه های اخیر و روند رو به فزونی آن وافزایش استفاده از جنگل های استان لغمان و در نتیجه تخریب و آلودگی آنها، لازم است که یک برنامه آموزشی جهت ارتقاء و بهبود آگاهی و دانش جنگل نشینان تدوین گردد.