سیاست جنایی تقنینی ایران در قبال جرایم تهدید کننده امنیت غذایی با رویکرد پیشگیرانه

استقرار و پایداری، امنیت غذایی، به عنوان حق دسترسی بشر به غذای کافی، ایمن و مغذی با حقوق محیط زیست، ارتباط مستقیمی دارد. در حوزه امنیت غذایی و حق بر غذا، جرایم زیادی اعم از جرایم حوزه مواد غذایی و جرایم حوزه زیست محیطی اتفاق می افتد که امنیت غذایی و در نهایت سلامت شهروندان را به خطر می اندازد. در این بین کشورهای توسعه یافته، برای جلوگیری از این جرایم، تمایل به سیاست جنایی پیشگیرانه پیدا کرده اند. در این مقاله برآنیم، تا با روش کتابخانه ای به تبیین سیاست جنایی تقنینی ایران در قبال جرایم تهدید کننده امنیت غذایی بپردازیم. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که پاسخ های غیرکیفری مورد بحث فاقد زیرساخت های لازم برای تحقق هدف پیشگیری و پاسخ های کیفری نیز، فاقد انسجام کافی می باشد. بنابراین نیاز به قانونی خاص با عنوان "جرایم تهدید کننده امنیت غذایی" که پوشش دهنده رفتارهای تهدید کننده امنیت غذایی باشد با دادسرای ویژه محسوس می باشد.