بررسی امضای الکترونیکی در قانون ایران و فرانسه

امضای الکترونیکی یکی از مفاهیم جدید در حوزه حقوق می باشد که علی رغم جدید بودن آن، هنوز قوانین پخته و کارآمدی برای آن تدوین نشده است. با توجه به اینترنتی شدن بسیاری از امور و رد و بدل نامه های رسمی از طریق ایمیل به یکدیگر، وجود امضای الکترونیکی که ضامن اعتبار صاحب امضا باشد بیش از پیش احساس می شود. همچنین جامعه باید نسبت به چنین امضایی احساس امنیت کنند و با دیده اطمینان به این امر بنگرد که این امر فقط با قانونگذاری دقیق و به روز میسر می باشد. با در نظر داشتن چنین پیش زمینه ای در این مقاله به صورت تحلیلی - توصیفی و با روش کتابخانه ای درصدد تبیین ماهیت امضای الکترونیکی در قوانین و نظام حقوقی ایران و فرانسه هستیم. نتایج تحقیق نشان می دهد که ایران و فرانسه بسیاری از قوانین آنسیترال را وارد قانون خود نموده اند و این نوع امضا را به عنوان دلیل معتبر در محاکم پذیرفته اند که البته در فرانسه ارزش آن بسیار مورد توجه می باشد.