شناسایی به کارگیری هویت ملی در سیاست گذاری ورزش ایران

پیوند میان ورزش مدرن و ملی گرایی از آغاز تکوین این دو پدیده برقرار و قابل پیگیری است، ورزش از یک سوی همواره بستری برای ساخت، گسترش، مشروعیت یابی و نفوذ ملیت و فرهنگ ملی بوده است و از سوی دیگر این دولت ها و جنبش های هویت طلب بودند که به تقویت، گسترش و نفوذ ورزش مدرن کمک کردند. در این پژوهش با نگاهی به تحلیل پیوند ورزش و دولت - ملت های مدرن، نتایج حاصل از 34 مصاحبه عمیق با 28 نفر از کارشناسان، اساتید دانشگاهی و ورزشکاران با روش زمینه ای مورد واکاوی قرار گرفته است. از منظر این افراد، ورزش علاوه بر فعالیتی جسمی، فرآیندی برای دگردیسی و تولید انگاره های هویتی است. بنابراین در جواب سوال بنیادین تحقیق مبنی بر چگونگی تاثیرگذاری و تاثیرپذیری هویت ملی بر ورزش و سیاست گذاری ورزشی، پژوهش حاضر با استخراج مفاهیم کلیدی همچون غرور ملی، تداوم هنجارهای اجتماعی - جنسیتی، تحکیم ایدیولوژی و تبلیغات سیاسی، نشان می دهد که موضوع هویت در ورزش به مثابه فرآیندی برای تولید و دگردیسی انگاره های هویتی، در قالب اصطلاحاتی همچون «ملی گرایی ورزشی» و یا «میهن پرستی ورزشی» به کار گرفته شده است.