بررسی عملکرد و چالش های سپاه دانش در استان چهارمحال و بختیاری

تحول آموزش نوین در ایران به عصر مشروطه بر می گردد که با تغییرات اساسی در نظام تعلیم و تربیت شیوه ها و ساختار آموزش از سنتی به مدرن تغییر شکل و محتوا داد. در عصر پهلوی اول با برقراری قوانین متعدد مسیله آموزش عمومی جدی تر به آن پرداخته شد. با این وجود آموزش نوین در دوران پهلوی دوم از فقدان برنامه منسجم در زمینه آموزش همگانی به ویژه در مناطق روستایی و عشایری رنج می برد. در جهت حل این مشکل در دی 1341 ش طرح سپاه دانش به تصویب رسید که براساس آن جوانان تحصیل کرده پس از یک دوره آموزشی، به جای خدمت سربازی به مناطق آموزشی رفته و به عنوان نیروهای سپاه دانش خدمت کنند. این طرح نزدیک به دو دهه نظام آموزشی ایران را در کلیه مناطق از جمله منطقه روستایی و عشایری استان چهارمحال و بختیاری را تحت تاثیر خود قرار داد.پژوهش حاضر، با بهره گیری از اسناد موجود در سازمان اسناد و کتابخانه ملی و داده های محلی و با رویکرد توصیفی-تحلیلی تدوین شده و در پی پاسخ به این پرسش است که عملکرد و چالش های سپاه دانش در زمینه گسترش آموزش عمومی در منطقه چهارمحال و بختیاری چگونه بوده است. بر این اساس یافته های پژوهش نشان می دهد با وجود موقعیت کوهستانی، جمعیت غالب عشایری و روستایی و همچنین معضلات فراوان پیاده سازی طرح سپاه دانش، این نهاد توانست در استان چهارمحال و بختیاری در حدفاصل سال های 1342 تا 1357 ش در همگانی کردن آموزش و از بین بردن بی سوادی نقش مهمی ایفا کند.