مدل عوامل موثر بر عجین شدن شغلی به منظور بهبود عملکرد و بهره وری کارکنان (مورد مطالعه: دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران)

عجین‌شدن‌شغلی موقعیت ذهنی مثبت نسبت به شغل است که به‌صورت وقف و ذوب‌ شدن در کار ظهور می‌یابد. هدف این پژوهش ارایه مدلی برای عوامل موثر بر عجین‌شدن‌شغلی کارکنان به‌منظور بهبود عملکرد و بهره‌وری آنان در واحدهای دانشگاه‌ آزاد اسلامی ‌استان‌ تهران است.

روش‌: 

این پژوهش از نوع پژوهش آمیخته اکتشافی است. جامعه پژوهش در بخش کیفی خبرگان واحدهای دانشگاه آزاد در استان تهران می‌باشند که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند در نفر دوازدهم به اشباع نظری رسید. جامعه آماری بخش کمی نیز کلیه کارکنان رسمی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران که دارای حداقل مدرک کارشناسی و 8 سال سابقه کاری بودند که با استفاده از فرمول کوکران 361 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و پرسش‌نامه استفاده شد.

یافته‌ها:

 با توجه به یافته‌های پژوهش، سبک رهبری با مولفه‌های تحول‌آفرین، مشارکتی و رهبری اخلاقی؛ استرس شغلی با مولفه‌های بارکاری، بی‌کفایتی نقش، دوگانگی نقش و استرس محیطی؛ عدالت درک‌شده با مولفه‌های توزیعی، رویه‌ای و تعاملی؛ جو سازمانی با مولفه‌های صمیمیت، استاندارد، پاداش، حمایت و مسیولیت؛ سرمایه‌روانی با مولفه‌های خوش‌بینی، خودکارآمدی، شجاعت، امیدواری و تاب‌آوری؛ ‌منابع‌سازمانی با مولفه‌های داخلی و خارجی؛ سبک‌های جدید اداره کسب‌وکار با مولفه‌های دانش و محل‌کار آزادانه؛ یادگیری‌سازمانی با مولفه‌های فردی، گروهی و سازمان‌یافته و در نهایت تعاملات اجتماعی با مولفه‌های ارتباطات کلامی و ارتباطات غیرکلامی، از عوامل موثر بر عجین ‌شدن‌ شغلی کارکنان به‌منظور بهبود عملکرد و بهره‌وری آنان در واحدهای دانشگاه ‌آزاد اسلامی‌ استان ‌تهران است.

نتایج این پژوهش نشان داد؛ مدیران می‌توانند با استفاده از عوامل موثر بر عجین‌ شدن ‌شغلی، عملکرد و بهره‌وری کارکنان دانشگاه ‌آزاد اسلامی‌ استان ‌تهران را افزایش دهند.