تاثیر روزه داری توام با فعالیت ورزشی هوازی بر سطح کورتیزول و اضطراب صفت- حالت در ورزشکاران حرفه ای زن

مقدمه و اهداف :

روزه‌داری در ماه رمضان موجب تغییراتی در متابولیسم بدن می‌شود، اما درباره اثر روزه‌داری بر وضعیت روان‌شناختی و فیزیولوژیکی ورزشکاران حرفه‌ای نتایج ضد‌و‌نقیضی وجود دارد. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی روزه‌داری ماه رمضان توام با فعالیت ورزشی هوازی منظم بر سطح کورتیزول و اضطراب صفت‌حالت در ورزشکاران حرفه‌ای زن انجام شد. 

مواد و روش‌ها :

این مطالعه از نوع کاربردی و به‌صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون و نیز گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل تمام زنان ورزشکار حرفه‌ای شهر قم در سال 1398 بود. با روش نمونه‌گیری دردسترس 50 نفر انتخاب و در گروه‌های آزمایش و کنترل با تعداد 25 نفر قرار گرفتند. گروه آزمایش، تمرینات هوازی را طبق شدت‌های تعریف‌شده و 3 جلسه در هفته انجام دادند. گروه کنترل نیز هیچ‌گونه آزمایشی انجام ندادند. گردآوری داده‌ها با مقیاس اضطراب صفت‌حالت و اندازه‌گیری کورتیزول با خون‌گیری با دستگاه Tosoh مدل 360-AIA انجام شد. داده‌ها با روش‌های آزمون‌های تی‌مستقل و زوجی و تحلیل کوواریانس چند‌متغیری تحلیل شد. سطح معناداری 0/05 در‌نظر گرفته شد.

یافته‌ها :

نتایج نشان داد روزه‌داری ماه رمضان توام با فعالیت ورزشی هوازی منظم بر کاهش اضطراب کل (001/0=P) و مولفه‌های آن شامل اضطراب صفت (0/001=P) و اضطراب حالت (0/001=P) آزمودنی‌های گروه آزمایش تاثیر مثبت و معنادار داشته‌است. بین میانگین نمرات سطوح کورتیزول افراد 2 گروه کنترل نسبت به آزمایش نیز در مرحله پس‌آزمون تفاوت معنادار بود (0/001=P).

نتیجه‌گیری:

 در‌مجموع، یافته‌های تحقیق نشان داد روزه‌داری ماه رمضان توام با فعالیت ورزشی هوازی منظم بر کاهش اضطراب و کورتیزول ورزشکاران موثر است. پژوهشگر پیشنهاد می‌کند برای رسیدن به نتایج قابل اعتمادتر مرحله مطالعه، نمونه در جمعیت بزرگ‌تری از افراد اجرا شود.