رابطه به کارگیری شبکه های اجتماعی مجازی در تعاملات آموزشی دوران بحران کویید 19 و عملکرد تحصیلی دانشجویان با توجه به نقش میانجی کیفیت تجارب یادگیری

زمینه و هدف:

 ظهور فناوری و وسایل ارتباط جمعی از جمله شبکه های اجتماعی مجازی، موجب تغییرات آموزش سنتی و تعاملات آموزشی گردیده است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بکارگیری شبکه های اجتماعی مجازی در تعاملات آموزشی و عملکرد تحصیلی دانشجویان با نقش میانجی کیفیت تجارب یادگیری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی صورت گرفت.

در این مطالعه توصیفی همبستگی، تعداد 327 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال 1399 با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی بررسی شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های بکارگیری شبکه های اجتماعی در تعاملات آموزشی کلیم شستانی (1395) و کیفیت تجارب یادگیری نیومن (1990) استفاده گردید و ملاک اندازه گیری عملکرد تحصیلی، معدل دانشجویان بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS16 و آزمون های همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون سوبل استفاده گردید.

میانگین نمره دانشجویان در بکارگیری شبکه های اجتماعی در تعاملات آموزشی (0/88±3/45)، تجارب یادگیری (0/71±3/65) و عملکرد تحصیلی (1/42±17/05) بود. یافته ها نشان داد بین بکارگیری شبکه های اجتماعی مجازی در تعاملات آموزشی با عملکرد تحصیلی دانشجویان با نقش متغیر میانجی کیفیت تجارب یادگیری رابطه مثبت معنادار (0/05>p)Z=2/41 وجود دارد. بکارگیری این شبکه ها در تعاملات آموزشی با عملکرد تحصیلی آنها رابطه مثبت معناداری (0/05>P) r=7/42دارد. بین بکارگیری شبکه های اجتماعی مجازی در تعاملات آموزشی با کیفیت تجارب یادگیری آنها رابطه مثبت معناداری (0/05>p)r=0/617 هست و کیفیت تجارب یادگیری با عملکرد تحصیلی دانشجویان رابطه مثبت معناداری (0/05>p)r=587 دارد.

با توجه به وجود رابطه معنادار متغیرهای پزوهش پیشنهاد می شود همراه با آموزش حضوری، از آموزش مجازی نیز جهت بهبود امر آموزش استفاده شود.