تاثیر آنتی اکسیدانی ان-استیل سیستئین بر بیان ژن های SOD وHO1 در سلول های فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با گلوکز بالا

رشد و تکثیر سلول های فیبروبلاست پوست جهت درمان زخم در بیماران دیابتی به دلیل وجود استرس اکسیداتیو، با تاخیر اتفاق می افتد. در این مطالعه تغییرات مولکولی موثر در رشد و بقای سلول های فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با گلوکز بالا و همچنین تاثیر آنتی اکسیدانی ان استیل سیستیین (NAC) بر بیان ژن های دخیل در استرس اکسیداتیو از جمله  SOD و HO1 بررسی می گردد. سلول های فیبروبلاست پوستی انسانی در محیط با غلظت های مختلف گلوکز شامل 25، 50 و 75 میلی مولار به مدت 72 ساعت کشت داده می شوند. میزان سمیت سلولی توسط تست MTT ارزیابی می گردد. بیان ژن های آنتی اکسیدانی SOD و HO1 توسط روش ریل تایم PCR بررسی می شود. اثر آنتی اکسیدانی 1mM NAC بر سلول های فیبروبلاستی پوستی مطالعه می گردد. سلول های فیبروبلاستی کشت شده در محیط با غلظت های مختلف گلوکز به مدت 72 ساعت با روش MTT، کاهش بقا و تکثیر سلول ها در غلظت های بالای گلوکز به ویژه در غلظت های 50 و 75 میلی مولار نسبت به گروه کنترل داد. این تاثیر در گروه های تیمار شده با NAC تغییر معنی داری نسبت به کنترل نداشت. سطح بیان ژن های SOD وHO1 در محیط های با گلوکز بالا افزایش معنی داری داشته و این تغییر در گروه های NAC تغییرات معنی داری را نشان ندادند. گلوکز بالا تکثیر و بقای سلول های فیبروبلاستی را دچار اختلال کرده و به دلیل ایجاد استرس اکسیداتیو بیان ژن های دخیل در استرس اکسیداتیو مانند SOD وHO1 افزایش می یابد. اثر آنتی اکسیدانی NAC باعث کاهش آسیب ناشی از محیط با گلوکز بالا بر سلول های فیبروبلاست پوستی می گردد.