بررسی کچلی ناخن در شمال غرب ایران

کچلی ناخن، عفونت قارچی ناخن های دست ها و پاها بوده و قادر به ایجاد مشکلاتی برای سلامتی بیماران می باشد. این مطالعه با هدف بررسی شناسایی جنبه های اپیدمیولوژیک این عفونت و همچنین به منظور تشخیص عوامل سبب شناسی این بیماری انجام شده است.
این مطالعه توصیفی در طی سال های 86 – 1376 بر روی 36 بیمار مبتلا به کچلی ناخن در بیمارستان سینای دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شده است. تشخیص کچلی ناخن با رویت میسلیوم ها و آتروکونیدیاهای قارچی در طی آزمایش مستقیم میکروسکوپی تراشه ناخن و جدا سازی کلنی های خاص درماتوفیتی از کشت نمونه های کلینیکی در محیط کشت های سابرودز دکستروزآگار و میکوزیل آگار انجام گرفت. مشخصات فردی و نتایج آزمایشگاهی در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شده است.
آزمایش نمونه تراشه ناخن از بیماران، در 36 بیمار (7% کل افراد) شامل 21 نفر مذکر (58%) و 15 نفر مونث (42%) دارای نتیجه مثبت بود. از مجموع 36 مورد دارای نتیجه مثبت آزمایش، 15 بیمار شامل 8 مذکر و 7 مونث (42%) دارای کچلی ناخن در ناخن های دست و 21 بیمار شامل 13 مذکر و 8 مونث (58%) دارای کچلی در ناخن های پاهای خود بودند.تریکوفیتون منتاگروفایتس واریته اینتردیجیتال و واریته منتاگروفایتس (9 مورد)، ت. وررو کوزوم (5 مورد)، میکروسپوروم کانیس (4 مورد)، تریکوفیتون ویولاسئوم (3مورد)، شونلاینی (2 مورد) و روبروم (2مورد) عوامل اتیولوژیک جدا شده از کشت نمونه های بالینی در محیط کشت های سابرودز دکستروز آگار و میکوزیل آگار بودند.
این بررسی اطلاعات مفیدی در مورد میزان شیوع، عوامل سبب شناسی، ریسک فاکتورهای ابتلا به کچلی ناخن و مشکلات بهداشتی ناشی از این میکوز در منطقه شمال غرب ایران را فراهم آورد.