اثرات درمانی دانازول در میلوپاتی ناشی از HTLV - 1

میلوپاتی ناشی از (HAM) HTLV1 یکی از بیماری های آندمیک شمال خراسان می باشد. این بیماری اغلب به شکل سندرم بالینی پاراپارزی اسپاستیک مزمن و پیشرونده بروز می نماید. بیشتر درمان های موجود در این بیماری علامتی می باشند ولی چند درمان بر اساس علت نیز برای آن پیشنهاد شده است که از آن میان می توان به دانازول اشاره کرد. هدف این مطالعه مقایسه اثرات دانازول در رفع علایم بیماران HAM می باشد.
این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 82 - 1380 در بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شده است 53 بیمار که HAM در آنها قطعی شده و شرایط لازم برای ورود به مطالعه را داشتند به دو گروه مورد و شاهد در حالی که از نظر سن، جنس، شروع علائم و مدت بیماری با یکدیگر مشابه بودند تقسیم شدند. قبل از شروع مطالعه میزان ناتوانی حرکتی و شدت نشانه ها بر اساس MDG در هر دو گروه تعیین شد و پس از درمان نیز در فواصل یک ماهه و تا 6 ماه از نظر میزان بهبود نشانه ها و ناتوانی حرکتی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده توسط آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و آزمون کای اسکوئر پردازش شد.
در 38 بیمار گروه مورد که تحت درمان با دانازول قرار گرفته اند پس از 6 ماه درمان، تفاوت MDG0 و MDG6 که نشان دهنده میزان بهبودی حرکتی بیماران بود، در حالی که در بین 15 بیمار گروه شاهد که تحت درمان با مولتی ویتامین قرار گرفته اند تفاوتی بین MDG0 و MDG6 وجود نداشت. اما از نظر میزان رضایت بیماران در رفع علایم نیز اختلاف بین دو گروه معنی دار بود (P<0.001).
این مطالعه نشان داد که دانازول در رفع ناتوانی های حرکتی و علایم بیماران HAM تاثیر نسبی داشته و با توجه به عوارض جانبی نسبتا اندک آن در مقایسه با سایر درمان های پیشنهادی از جمله کورتیکواستروئیدها و داروهای سیتوتوکسیک می تواند استفاده گردد.