واکاوی ابعاد کیفیت زندگی در سکونتگاه های غیررسمی و ارائه راهکارهای ساماندهی محلات هدف (نمونه موردی: شهر ارومیه)

رشد شتابان شهرنشینی و تمایل مهاجرت روستاییان به محیط های شهری زمینه ایجاد و گسترش پدیده سکونتگاه های غیررسمی و نامتعارف در مجاورت شهرها را بوجود آورده و مفهوم کیفیت زندگی شهری را به عنوان یکی از دغدغه های اصلی مدیریت و برنامه ریزی شهری بیش از پیش با اهمیت نموده است. در همین راستا مقصود اصلی پژوهش حاضر سنجش و طبقه بندی ابعاد کیفیت زندگی ساکنان سکونتگاه های غیررسمی محلات هدف در شهر ارومیه و ارایه راهکارهای ساماندهی درجهت ارتقاء آنها می باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی- توسعه ای است. داده های پژوهش با رویه های مطالعات اسنادی، پرسشنامه گردآوری شده است. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، از 31 محله سکونتگاه غیررسمی در شهر ارومیه، 4 سکونتگاه اسلام آباد1، حاجی پیرلو، اسلام آباد2 و طرزیلو به عنوان محلات هدف مورد مطالعه انتخاب شدند. پرسشنامه از 31 شاخص ترکیبی عینی و ذهنی کیفیت زندگی طراحی شده و با استفاده از فرمول عمومی کوکران نمونه ای با حجم 400 نفر برای هر یک از سکونتگاه ها تعیین شده است. در نهایت جهت تحلیل داده ها از نرم افزارهای Excel، Spss و آزمونهای T تک نمونه ای، تحلیل واریانس و دانکن استفاده گردید. نتایج نهایی آزمونT و دانکن در کلیه ابعاد کیفیت زندگی نشان می دهد که سکونتگاه های غیررسمی طرزیلو و اسلام آباد2 در وضعیت مطلوب، حاجی پیرلو در سطح متوسط و اسلام آباد1 در وضعیت نامناسبی نسبت به سایر محلات قرار دارند و طبقات یک تا چهارم جدول دانکن را جهت اولویت بندی محلات هدف به خود اختصاص داده اند.