بررسی ارتباط بین سطح سرمی آنتی ژن کارسینوامبرونیک (CEA) و ارزیابی مدل هموستاز مقاومت به انسولین-2 (HOMA2-IR) در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال

 سرطان کولورکتال یکی از سرطان‌های شایع و از علل اصلی موبیدیتی و مورتالیتی در سراسر جهان است. با توجه به اینکه خطر ابتلا به سرطان کولورکتال با شاخص‌های قندخون مرتبط بوده و هم‌چنین نقش CEA در پیش‌آگهی بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال مهم است، مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط بین سطح سرمی CEA و HOMA2-IR در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال انجام شد.

مواد و روش‌ها:

 در این مطالعه مورد- شاهدی، 40 نفر بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال و 40 نفر فرد سالم به‌عنوان گروه کنترل وارد مطالعه شدند. سطح سرمی CEA، انسولین و قندخون ناشتا در تمام شرکت‌کنندگان اندازه‌گیری شد. شاخص HOMA2-IR بر اساس نرم‌افزار استاندارد محاسبه شد. درنهایت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ ها: 

میانگین CEA در گروه بیمار 9/1±08/7 و در گروه کنترل 5/1±21/2 اختلاف معنی‌داری داشت (003/0=p). به‌طورکلی، میانگین انسولین در افراد با CEA کمتر از 3 و افراد با CEA برابر یا بیشتر از 3 به ترتیب برابر 9/6±06/11 و 28/8±34/14 بود (026/0=p). همچنین میانگین FBS نیز در دو گروه یادشده به ترتیب، 7/42±67/110 و 5/52±9/135 (01/0=p) و نیز میانگین HOMA2-IR در دو گروه یادشده به ترتیب، 98/0 ± 49/1 و 25/1 ± 04/2 (011/0= P) بود. همه این تفاوت‌ها بین دو گروه معنی‌دار بود.

بحث و نتیجه‌گیری: 

بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال مقادیر بالاتری از CEA را نسبت به گروه کنترل داشتند. مقادیر میانگین هر سه شاخص انسولین، FBS و HOMA2-IR در بین بیماران مبتلا به سرطان کولون هم در افراد با CEA کمتر از 3 و افراد با CEA برابر یا بیشتر از 3 بالاتر از گروه کنترل بود. همبستگی مثبت و قوی بین CEA با شاخص‌های انسولین، FBS و HOMA2-IR در بیماران نسبت به گروه کنترل وجود داشت.