اثر استراتژی توسعه بر رشد اقتصادی ایران: رویکرد اقتصاد ساختارگرایی جدید

مقاله حاضر با هدف آزمون فرضیه اقتصاد ساختارگرای جدید با توجه به تاثیر استراتژی توسعه بر رشد اقتصادی در کشوری که شاهد جنگ هشت ساله بوده و تحریم های شدیدی را متحمل شده، یعنی ایران می باشد. بر اساس دیدگاه اقتصاد ساختارگرای جدید، اگر یک کشور استراتژی مخالف مزیت نسبی را اتخاذ کند، عملکرد رشد ضعیفی خواهد داشت. در مقابل، برای داشتن یک رشد اقتصادی قوی، باید از استراتژی پیروی از مزیت نسبی تبعیت کند. شاخص انتخاب فناوری (TCI) به عنوان نماینده استراتژی توسعه استفاده می شود. بر اساس این شاخص، افزایش TCI به این معنی است که یک کشور در حال اجرای استراتژی نادیده گرفتن مزیت نسبی است. این رابطه با رویکرد آزمون کرانه های ARDL برآورد شده است. برای اجرای مدل، شاخص انتخاب فناوری (TCI) و انواع متغیرهای کنترلی در مدل گنجانده شد. از این رو، داده های سری زمانی از پایگاه های داده قابل اعتماد برای دوره 1979-2018 جمع آوری شد. نتایجی که ثبات آنها بررسی شده است، تاثیر منفی اتخاذ استراتژی مقابله با مزیت نسبی بر رشد اقتصادی را نشان می دهد که از فرضیه لین پشتیبانی می کند. به عبارت دیگر، نشان داده می شود که با افزایش TCI، رشد اقتصادی به طور قابل توجهی کاهش می یابد. بنابراین برای دستیابی به رشد اقتصادی باید نوعی استراتژی توسعه اتخاذ شود که مبتنی بر پیروی از مزیت نسبی باشد.