نقش جهان بینی توحیدی در رزق برای دستیابی به سلامت روان از منظر نهج البلاغه

یکی از دغدغه های زندگی انسانی تامین معاش و تحصیل رزق است. این مساله گاهی از حد طبیعی خود خارج شده و تشویش و نگرانی فزاینده فکر و روان انسان را در پی دارد و گاه موجب رفتارهای خارج از عرف و قانون چون سرقت، تزویر و تقلب در طلب روزی گردیده و گاه سلامت روان انسان را با مخاطره مواجه کرده و موجب افسردگی و پژمردگی آنان می شود. از آن جا که اسلام آیینی جامع بوده و برای تامین سعادت زندگی انسان برنامه های خرد و کلان بینشی و منشی دارد. برخورداری از جهان بینی توحیدی در روزی رسانی الهی، راه کاری بینشی برای دستیابی به سلامت روان در مساله رزق است. کتاب شریف نهج البلاغه از مهمترین منابع برای تبیین این دیدگاه است، از این روی پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که نقش جهان بینی توحیدی درباره رزق برای دستیابی به سلامت روان از منظر نهج البلاغه چگونه است؟ یافته های تحقیق نشان داده است که دست کم یازده باور توحیدی درباره رزق موجب دستیابی به سلامت روان خواهد بود، از جمله این باورها عبارت بودند از : 1- عهده داری روزی تمام موجودات به وسیله خدا، 2- عهده داری روزی انسان ها به وسیله خدا، 3- یکسان نبودن روزی، 4- دست نیافتن به روزی ای بیش از روزی مقدر، 5- محزون نبودن به خاطر روزی از دست رفته، 6- محزون نبودن به خاطر روزی نیامده، 7- اکتفا کردن بر روزی مقدر.