سنجش و رتبه بندی گردشگری استان های ایران از منظر زیرساخت های توسعه گردشگری

صنعت گردشگری جزو ده صنعت تاثیر گذار در توسعه اقتصادی در اکثر کشورها می باشد. به همین منظور تحقیقات عمده ای از منظرهای مختلف در رابطه با این صنعت در تمام سطوح بین المللی، ملی و منطقه ای انجام شده است و در حال انجام می باشد. یکی از این زمینه های تحقیقاتی که نقش بسزایی در امر سیاست گذاری خرد و کلان تصمیم گیرندگان دارد مبحث رتبه بندی مناطق مختلف است. در این تحقیق به رتبه بندی استان های کشور بر اساس شاخص هایی عملیاتی پرداخته شده است. این شاخص های در این تحقیق با مطالعه نمونه تحقیقات معتبر، مصاحبه، تحقیقات میدانی و آمارهای معتبر ملی موجود کشور توسعه داده شده اند. نتیجه این شناسایی 18 شاخص عملیاتی و عملکردی بوده است که اطلاعات آن در کشور قابل دسترسی و صحه گذاری بوده است. لازم به ذکر است در این تحقیق جهت توسعه شاخص های گردشگری دامنه وسیعتر شناخته شده ای از ادبیات تحت عنوان توریست و سفر[1] (T&T) در نظر گرفته شده است. پس از شناسایی شاخص ها که می توانند مرجع معتبری برای تحقیقات آتی باشند بوسیله دو ابزار تصمیم گیری چند معیاره تاپسیس و مکبث به رتبه بندی استان ها پرداخته شده است. این الگوریتم ها در محیط برنامه نویسی MATLAB توسعه داده شده اند. در نهایت آنچه از دو روش نتیجه شد آن بود که الگوریتم ها در بیش از 90 درصد موارد رتبه بندی یکدیگر را تایید می نمایند. بعلاوه استان های تهران، مازندران و خراسان رضوی جایگاه های نخست تا سوم را به خود اختصاص داده اند.   
 

[1] Tourism & Travel (T&T)