شناسایی و تبیین بایسته های راهبرد یاددهی-یادگیری بدیعه پردازی، متناسب با ویژگی های نسلی دانشجویان در سال تحصیلی 1400-1399

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تبیین بایسته های راهبرد یاددهی-یادگیری بدیعه پردازی، متناسب با ‏ویژگی های نسلی دانشجویان دوره ‏کارشناسی در سال تحصیلی 1400-1399 انجام شد. طرح پژوهش آمیخته و از نوع اکتشافی متوالی (کیفی-کمی) و روش پژوهش در قسمت کیفی بر مبنای نظریه داده بنیاد و در قسمت کمی توصیفی-پیمایشی بود. جامعه آماری بخش کیفی صاحبنظران در دو حوزه علوم تربیتی و علوم اجتماعی بودند که نمونه از میان آنها به صورت هدفمند و گلوله برفی تا حد اشباع اطلاعات به تعداد 31 نفر ادامه یافت. جامعه آماری بخش کمی شامل استادان و دانشجویان دوره کارشناسی از دانشکده های علوم تربیتی و علوم اجتماعی دو دانشگاه تهران و اصفهان بود که نمونه از میان آنها به تعداد 121 نفر از استادان و 349 نفر از دانشجویان به روش نمونه گیری سهمیه ای متناسب با حجم از نوع تخصیص بهینه انتخاب شدند. در بخش کیفی از ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه و مصاحبه طبق نظر 8 تن از متخصصان و پایایی پرسشنامه نیز از طریق آلفای کرونباخ با مقدار ‏90/0 مناسب برآورد شد. یافته ها در قسمت کیفی با رویکرد تحلیل مضمون (ساختاری و تفسیری) و در قسمت کمی با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شد. بر اساس یافته ها مهم ترین بایسته های راهبرد بدیعه پردازی متناظر با ویژگی های نسلی دانشجویان عبارت اند از: تدارک فعالیت های خلاقانه و ایده پرور، خودداری از مطلق انگاری، تشویق ایده های نوآورانه، فراهم ساختن زمینه های تفکر چندبعدی، استفاده از روش های قیاس، استعاره و تشبیه، بهره گیری از روش بارش مغزی، کاربست الگوهای زیباشناسانه و توجه به خیال پردازی در راستای نیل به استنتاج منطقی. درنتیجه، می توان گفت که کاربست مولفه های مذکور به انگیزه مندی تحصیلی و رشد علمی دانشجویان منجر می شود. از این رو، پیشنهاد می شود به منظور استفاده بهینه از فرصت های آموزشی و تدریس اثربخش، روش های بیان شده مورد استفاده مدرسان قرار گیرد.