شناسایی و تبیین ابعاد موثر بر دورکاری هوشمند: مدل کاری انعطاف پذیر در دوران بحران بیماری کووید 19 و فراتر از آن

یکی از مدل های جدید انجام دادن کار و فعالیت ها در عصر حاضر، بهره گیری از دورکاری هوشمند است که به عنوان یک روش جدید برای انجام کار شناخته شده است. کار هوشمند روشی برای چابک تر شدن سازمان و مقابله با تغییرات روزافزون بازار و بحران های مختلف است. نمونه بارز از بحران های کنونی بیماری همه گیر کووید 19 است که کار میلیون ها نفر را در سرتاسر جهان به منظور فاصله گذاری اجتماعی به خانه های افراد منتقل کرده است. این بیماری اثرهای جدی بر نیروی کار و به طورکلی، اقتصاد کشورها داشته است. در این شرایط نمی توان با قطعیت پیش بینی کرد که چه زمانی اقتصاد دوباره سر پا خواهد شد. استفاده از مدل های کاری انعطاف پذیر بخش مهمی از راهبردها در برابر چالش های پیش رو از جمله بحران کووید 19 هستند. در مطالعه حاضر ابعاد موثر بر دورکاری هوشمند به عنوان یک الگوی کاری انعطاف پذیر شناسایی و تبیین شد. این تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نوع پژوهش های توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری کلیه کارکنان و اعضای هییت علمی دانشگاه پیام نور کشور بودند و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 385 نفر محاسبه شد. گردآوری داده ها با ابزار پرسشنامه صورت گرفت. فرضیه ها از طریق تحلیل عاملی تاییدی بررسی قرار و برای تجزیه و تحلیل مدل از روش مدلسازی معادلات ساختاری و تحلیل عامل اکتشافی و نرم افزارهایSPSS 22  و8.8   Lisrel استفاده شد. بر اساس داده ها ابعاد دورکاری هوشمند در هشت بعد بهره وری، فناوری، فردی، ارتباطات و همکاری، سازمانی، اجتماعی، مدیریتی و خانواده و زندگی شناسایی و دسته بندی شدند. ارایه راهکارهای موثر کار هوشمند، افزایش انعطاف پذیری سازمان ها، بالا بردن مهارت ها و کشف مسیرهای تازه و داشتن نگاه میان رشته ای می توانند در کمک به کلیه سازمان ها برای برون رفت از این بحران نقش چشمگیری داشته باشند.