مقایسه اثربخشی تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (TDCS) و درمان شناختی رفتاری بر ولع مصرف، خلق و خو و اعتیاد به سیگار

ولع مصرف یک رفتار پیچیده و یکی از عوامل مهم برای ادامه مصرف سیگار است. این پژوهش به منظور مقایسه اثربخشی تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (TDCS) و درمان شناختی رفتاری (CBT) بر ولع مصرف، خلق و خو و اعتیاد به سیگار در افراد سیگاری انجام شد.

در این مطالعه بالینی، 12 نفر از افراد سیگاری مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر مشهد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی TDCS و CBT  قرار گرفتندو مداخله را طی 8 جلسه دریافت کردند. آنها پرسشنامه تمایل به سیگار، آزمون عاطفه مثبت و منفی و آزمون وابستگی به نیکوتین فاجرستروم را قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند. داده ها با استفاده از آزمون های ویلکاکسون، یو من-ویتنی و کولموگراف-اسمیرنوف تحلیل شدند.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که هر دو روش TDCS و CBT به طور معنی داری ولع مصرف سیگار را کاهش می دهند (05/0<p)، اما TDCS بیشتر از CBT میل به سیگار را کاهش می دهد (01/0<p). همچنین، TDCS عاطفه مثبت و منفی را به طور معنی داری بهبود می بخشد، در حالی که CBT فقط عاطفه منفی را در افراد سیگاری بهبود می بخشد (05/0<p). علاوه بر این، TDCS باعث بهبود بیشتر عاطفه منفی می شود (01/0<p). TDCS اعتیاد به سیگار را کاهش می دهد (05/0<p)، در حالی که CBT در این زمینه موثر نبود.

نتیجه گیری: 

در مقایسه با درمان شناختی رفتاری، تحریک جریان مستقیم فراجمجمه ای تاثیر بیشتری بر ولع مصرف، خلق و خو و اعتیاد به سیگار دارد.