مقایسه اثر دورزولامید و تیمولول بر ترمیم زخم عفونی قلیایی قرنیه در خرگوش

زخم قرنیه و التیام آن امروزه یکی از مباحث بحث برانگیز در عرصه پزشکی و دامپزشکی است. از طرفی گلوکوما دومین عامل نابینایی در دنیا شناخته شده است. هدف علمی تحقیق حاضر، بررسی اثرات ریزبینی مواد شیمیایی بر روی قرنیه بود و هدف کاربردی از انجام آن مقایسه ی اثر دو داروی متداول کاهش دهنده ی فشار مایع چشم (دوروزولامید و تیمولول) بر قرنیه ی متاثر از سوختگی شیمیایی بود که در خرگوش انجام گرفت.

این مطالعه از نوع تجربی بود و تعداد 30 سر خرگوش سفید و سالم از نژاد نیوزلندی جنس نر با میانگین وزنی 3-2 کیلوگرم و سن 6 ماه برای انجام تحقیق انتخاب گردید. تعداد 10 سر خرگوش به عنوان گروه شاهد و 20 سر بعنوان گروه آزمایش در نظر گرفته شد. در گروه آزمایش 1 که شامل 10 سر خرگوش می باشد، روزانه دوبار و هر بار یک قطره داروی دورزولامید در چشم چپ، و در 10 خرگوش گروه آزمایش 2 روزانه دو بار و هر بار یک قطره داروی تیمولول در چشم چپ استفاده گردید. تعداد 5 خرگوش از هر گروه در روز 14 و 5 خرگوش در روز 21 آسان کشی شده و چشم ها جهت بررسی هیستوپاتولوژیک خارج شدند.

نتایج حاصل از تحقیقات نشان داد که درمان کاهش فشار چشم با تیمولول گزینه ی بهتری نسبت به دورزولامید برای خرگوش هایی که مبتلا به گلوکوم بوده و همزمان دچار زخم عفونی قرنیه هم شده بودند، می باشد.

این مطالعه راه کاری مناسب جهت درمان موارد ارجاعی خرگوش ها و سایر حیوانات خانگی که مبتلا به زخم قرنیه هستند، به کلینیک های دامپزشکی ارایه خواهد کرد.