نقش میانجی سبک های رویارویی و منبع کنترل در ارتباط بین ابعاد شخصیتی و رضایت از زندگی در دانشجویان ایرانی و ارمنی

هدف این پژوهش ارایه مدلی برای تبیین رابطه ابعاد شخصیتی با رضایت از زندگی با تاکید بر نقش میانجی سبک های رویارویی و منبع کنترل در بین دانشجویان ایرانی و ارمنی بود. جامعه پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان ایرانی و ارمنی بود که در سال تحصیلی 2009-2010 در دانشگاه های ایران و ارمنستان در حال تحصیل بودند.

به منظور نمونه گیری، با استفاده از روش خوشه ای تصادفی تعداد 768 دانشجوی ایرانی و 768 دانشجوی ارمنی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های پنج عاملی شخصیت NEO (1985)، راهبردهای رویارویی کارور و همکاران (1989)، منبع کنترل راتر (1996) و رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985) گرد آوری شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد.

یافته ها نشان داد که تمامی مسیرهای مستقیم موجود در مدل بجز تاثیر توافق پذیری بر منبع کنترل معنادار شدند. همچنین تمامی مسیرهای غیر مستقیم به جز مسیر تاثیر توافق پذیری بر رضایت از زندگی با واسطه ی منبع کنترل و مسیر تاثیر وظیفه شناسی بر رضایت از زندگی با نقش واسطه ای سبک هیجان مدار منفی معنادار شدند. در نهایت بین ویژگی های شخصیتی با منبع کنترل، سبک های رویارویی و رضایتمندی در دانشجویان ایرانی و ارمنی رابطه معنادار وجود داشت (05/0<p) و مدل مفروض از برازندگی مطلوب برخوردار بود.

افراد با منبع کنترل درونی، ویژگی شخصیتی باوجدان بودن، انعطاف پذیری و سبک رویارویی مسیله مدار، رضایت از زندگی بیشتری دارند.