اثر تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیر وابسته به حرکت بر یکپارچگی بینایی-حرکتی و مهارت های حرکتی ظریف در کودکان 7 و 8 ساله: باز آزمایی فرضیه حرکت

هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیر وابسته به حرکت بر یکپارچگی بینایی حرکتی و مهارت های حرکتی ظریف در کودکان 7 و 8 ساله بود. بدین منظور، 107 نفر از دانشآموزان کلاس اول دبستان شهرستان سبزوار به صورت هدفمند (شرایط اقتصادی و فرهنگی یکسان، سلامت جسمانی و ذهنی و دید کامل با یا بدون عینک) انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیر وابسته به حرکت(هر گروه 32 نفر) و یک گروه کنترل (43 نفر) قرار گرفتند. پس از برگزاری پیش آزمون، آزمودنی های گروه های آزمایشی، به مدت 6 هفته و هر هفته، سه جلسه 45 دقیقه ای به تمرین پرداختند و سپس پس آزمون در دو گروه برگزار شد. پس از بررسی نرمال بودن توزیع داده ها و همگنی واریانس ها به وسیله آزمون شاپیروویلک و لوین از آزمون تحلیل کوواریانس به منظور تجزیه وتحلیل داده ها در نرم افزار SPSS 19 استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تمرینات ادراک بینایی وابسته و غیر وابسته به حرکت بر یکپارچگی بینایی حرکتی و مهارت های حرکتی ظریف کودکان 7 و 8 ساله تاثیر معنی داری دارد؛ اما بین این دو شیوه تمرینی تفاوت معنی داری وجود نداشت. این نتایج هم راستا با فرضیه حرکت نشان داد، مسیله ی مهم در رشد ادراکی و ادارکی- حرکتی توجه فرد به محرک های بینایی در محیط بوده و وجود حرکت در تمرینات بینایی الزامی نمی باشد.