نقش تعامل طراحان جمعی بر تفکر و یادگیری کنشگران طراحی

طراحی امری چندلایه است که در جهت پاسخ به نیازهای امروزه تغییر یافته است. طراحی جمعی با نقد رویکرد فردی، بر مبنای همبازیمیان کنشگران طراحی تکامل مییابد. اساس این روند بر گفت وگوی کنشگران تمرکز دارد و در آن، امر یادگیری درون تیمی قابل توجه»؟ گفت و گو در طراحی جمعی چه تاثیری بر تفکر و یادگیری کنشگران دارد « است. در این راستا پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به پرسش گام بر میدارد. پژوهش حاضر، در دسته پژوهش های طراحی، به صورت کیفی صورت گرفته و ماهیتی کاربردی دارد. داده ها در این پژوهش از مطالعات کتابخانه ای و مشاهده اقدام عملی طراحی جمعی جمع آوری شده و پس از کدگذاری، با راهبرد استدلال منطقی تحلیل شده اند. تعامل در روند طراحی، ماهیت طراحی را از امری شهودی و فردی به رویدادی جمعی دگردیس میکند. یافته ها نشان میدهد چهارمدل چیدمانی باز، بسته، سلسله مراتبی و شبکه ای در طراحی جمعی قابل حصول است که در جهت دستیابی به نتایج مختلف از ادغام این چیدمان ها میتوان بهره برد. همه این مدلها، گفت و گو محور هستند. مشاهدات تجربه عملی طراحی جمعی نشان میدهد کیفیتگفتوگوها بیشتر انتقادی بوده و نقش تفکر انتقادی در آن قابل توجه است. همچنین، با توجه به سه سطح یادگیری فعال، تجربی ومشارکتی که بر تعامل جمعی تاکید دارند؛ چرخه گفتوگوها، بر یادگیری کنشگران تاثیر داشته و موجب تحول فکری میشود. این یادگیری منطبق بر مدل یادگیری اجتماعی است و به دنبال ارایه راهکارهای موازی به مثابه ماشین ایده زایی عمل میکند.