استخراج و شناسایی دمای سطحی زمین و تبیین ارتباط آن با کاربری اراضی شهری (نمونه موردی: مناطق 1 و 21 شهر تهران)

امروزه شهرها به واسطه رشد جمعیت، گسترش صنایع، مصرف انرژی فسیلی در نتیجه تولید گازهای گلخانه ای، آلودگی هوا و در نهایت تغییر اقلیم به شدت آسیب پذیر می باشند. با گسترش شهرها سطوح طبیعی زیادی به زیر ساخت و ساز می روند، مصالح مصنوع بیشتری استفاده می شود تراکم جمعیتی و ساختمانی بیشتر تولید حرارتهای ناشی از فعالیت های انسانی را تشدید می کند. همه این موارد در کنار نوع استفاده ای که از زمین در سطح شهر می شود که بیانگر خصوصیات خاصی از قبیل توان تشعشعی، ظرفیت گرمایی، آلبدو و... می باشد و دمای سطحی متفاوتی را نسبت به سایر نقاط نشان می دهد. تکنولوژی فضایی به طور موفقیت آمیزی در تعیین دمای سطح و توازن انرژی شهری به کار گرفته شده است. در این پژوهش دمای سطحی مناطق 1 و 21 شهر تهران با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست 7 شناسایی و با انطباق آن با نقشه کاربری اراضی زمین این مناطق دمای سطحی آن برآورد شده است. نتایج نشان می دهد که ارتباط نزدیکی بین کاربری زمین و دمای سطحی وجود دارد چنانچه در این دو منطقه با توجه به نوع نقش و فعالیت هر منطقه دمای سطحی متفاوتی شناسایی شده است. منطقه 21 با کارکرد صنعتی و کارگاهی، زمین های بایر، عدم پوشش گیاهی، عدم وجود آبراهه ها و استفاده بیش از حد مصالح مصنوع و صنعتی و همچنین تولید حرارت های ناشی از فعالیتهای انسانی میانگین دمای سطحی 5 درجه سانتیگراد بیشتر از منطقه 1 را نشان می دهد.