تاثیر پروتکل های مختلف فعالیت استقامتی تناوبی و تداومی ایزوکالریک بر متابولیسم چربی

هدف :

شرکت منظم در فعالیت های هوازی تاثیر مطلوبی بر سلامت دارد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر سه پروتکل فعالیت تناوبی بلند مدت، تناوبی کوتاه مدت و تداومی ایزوکالریک بر متابولیسم چربی در مردان سالم بود.

روش شناسی: 

نه مرد سالم با میانگین سنی (6/2 ±  6/25 سال)، به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. در جلسه اول آزمودنی ها پس از حضور در آزمایشگاه ابتدا به مدت 20 دقیقه نشستند سپس اولین نمونه خون از ورید بازویی آنها گرفته شد. پروتکل فعالیت تداومی با شدت 65 درصد VO2max و تا رسیدن به یک کالری مشخص (250 کیلوکالری) بر روی تردمیل انجام شد. بلافاصله پس از پایان پروتکل ورزشی نمونه خون دوم گرفته شد، سپس آنها به مدت یک ساعت در حالت نشسته استراحت کردند و گا زهای تنفسی زمان ریکاوری جمع آوری شد. پس از اتمام یک ساعت ریکاوری، نمونه خون سوم گرفته شد. نمونه خون دوم و سوم دو پروتکل بعدی  نیز مانند پروتکل قبلی، بلافاصله و یک ساعت بعد از اتمام فعالیت گرفته شد. جلسه دوم پروتکل تناوبی بلند مدت شامل وهله های فعالیت چهاردقیقه ای با شدت 85 درصد VO2max ووهله های استراحت فعال چهار دقیقه ای با شدت 45 درصد VO2max انجام گرفت تا وقتی که انرژی مصرفی با پروتکل فعالیت تداومی برابرشد. جلسه سوم شامل پروتکل فعالیت تناوبی کوتاه مدت با نسبت فعالیت 30 ثانیه به استراحت 30 ثانیه و با شدت فعالیت 100 درصد VO2max واستراحت با شدت 30 درصد VOmax انجام شد. داده ها، با استفاده از تحلیل واریانس مکرر و تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد، فعالیت ورزشی صرف نظر از نوع و شدت آن، تاثیر معنی داری بر اکسیداسیون چربی دارد (001/0=P). میزان اکسیداسیون چربی طی فعالیت تناوبی کوتاه مدت بیشتر از تناوبی بلند مدت (00/0=P)، و طی فعالیت تداومی بیشتر از تناوبی بلند مدت (001/0=P) و تناوبی کوتاه مدت (001/0=P) بود. اما اکسیداسیون چربی مربوط به دوره ریکاوری جلسه تناوبی بلند مدت (001/0=P) و تناوبی کوتاه مدت (001/0=P) بیشتر از تداومی بود.

می توان نتیجه گیری نمود که پروتکل فعالیت تداومی برای سوخت چربی نسبت به دو پروتکل دیگر برتری دارد و به افرادی که نگرانی هایی در خصوص کنترل وزن دارند این نوع فعالیت توصیه می شود.