تاثیر یک دوره ویبریشن کل بدن بر سطوح سرمی BDNF زنان یائسه چاق

هدف:

 یکی از عوامل کلیدی دخیل در عملکرد سیستم عصب مرکزی نوروتروفین ها  از جمله BDNF می باشند که با یایسگی کاهش می یابند. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر یک دوره ویبریشن کل بدن بر سطوح سرمی BDNF زنان یایسه چاق بود.

روش شناسی:

 در این مطالعه نیمه تجربی 24 زن یایسه 55 - 45 ساله چاق با میانگین وزن 5±5/72 شهرستان خرم آباد به دو گروه 12 نفره: 1- بدون تمرین 2- تمرین ویبریشن کل بدن، تقسیم شدند. گروه تمرین ویبریشن کل بدن این تمرینات را به مدت 12هفته و سه بار در هفته، با فرکانس 30 - 50 هرتز،  با آمپلیتود یک تا دو میلیمتر با اعمال 20 تا 30 دقیقه ویبریشن، 5 تا 15 دقیقه تمرین اندام فوقانی و تحتانی را انجام دادند. 48 ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی و 48 ساعت پس از اتمام 12هفته برنامه تمرینی؛ نمونه گیری خونی و شاخص های تن سنجی اندازه گیری شد. برای اندازه گیری میزان BDNF  سرم از روش الایزا استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آماری تی مستقل و کوواریانس، در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها کاهش معناداری در شاخص های ترکیب بدنی مانند درصد چربی بدن (023/0=P)، شاخص توده بدن (012/0=P) و وزن بدن (038/0=P)، همچنین افزایش معنی داری در سطوح BDNF (026/0=P) سرمی گروه ویبریشن کل بدن نسبت به گروه کنترل را نشان داد.

به نظر می رسد که تمرینات ویبریشن موجب افزایش میزان BDNF سرم زنان یایسه شده و در نتیجه ممکن است منجر به کاهش اثرات منفی یایسگی به ویژه در عملکرد شناختی شود.