بررسی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل شنبلیله بر سطوح پلاسمایی مالون دی آلدهید و گلوتاتیون پراکسیداز زنان دارای اضافه وزن و چاق

با وجود اثرات مثبت تمرین تناوبی شدید، این تمرینات می توانند موجب ایجاد فشار اکسایشی گردند؛ از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مصرف مکمل شنبلیله بر سطوح پلاسمایی مالون دی آلدهید و گلوتاتیون پراکسیداز و ترکیب بدن زنان دارای اضافه وزن و چاق بود.

روش شناسی: 

تعداد 48 نفر از زنان چاق و دارای اضافه وزن با میانگین سنی 8/7±79/29 سال و شاخص توده بدنی 6/2±29/29 کیلوگرم بر مترمربع به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 4 گروه 12 نفری شامل گروه تمرین + دارونما، تمرین + مکمل، مکمل، و دارونما قرار گرفتند. گروه های مصرف کننده مکمل، روزانه یک کپسول 500 میلی گرمی شنبلیله را  به مدت 6 هفته مصرف کردند. گروه های تمرین،  در طول 6 هفته و هر هفته سه جلسه پروتکل تمرین تناوبی شدید (شاتل ران) را با حداکثر سرعت اجرا نمودند. خونگیری 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از دوره تمرینی و مصرف مکمل، انجام شد و برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق از روش الایزا استفاده گردید. تحلیل آماری داده ها به وسیله آزمون های تحلیل کوواریانس و تعقیبی شفه در سطح معنی داری 05/ 0 > P انجام گرفت.

کاهش معنی دار مالون دی آلدهید در گروه تمرین + مکمل (048/0=P) نسبت به گروه دارونما و افزایش معنی دار گلوتاتیون پراکسیداز در گروه های تمرین + دارونما (0001/0=P)، تمرین + مکمل (0001/0=P) و مکمل (0001/0=P) نسبت به گروه دارونما دیده شد. اما بین سایر گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

مصرف شنبلیله در کنار اجرای منظم تمرینات تناوبی شدید، روش مداخله ای مناسب تری برای بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی بدن افراد چاق یا دارای اضافه وزن می باشد.