بررسی تاثیر روش تدریس معلم در ارتقای یادگیری دانش آموزان در فضای مجازی (اقدام پژوهی درس فلسفه)

هدف پژوهش حاضر، ارتقای یادگیری مفاهیم فلسفی در آموزش مجازی در دوران همه گیری کووید-19 است. این پژوهش با استفاده از روش اقدام پژوهی ترکیبی طی شش ماه و با مشارکت 51 دانش آموز پایه دوازدهم دوره دوم متوسطه شهرستان شهریار در سال تحصیلی 1401-1400 انجام شد. در گام اول پژوهش، به منظور بهبود آموزش و ارتقای کیفیت یادگیری مفاهیم و مباحث فلسفی از دو روش تدریس مقایسه ای و آموزش مستقیم (گفتگوی صوتی) استفاده شد؛ اما نتایج ارزیابی و نظارت ترکیبی نشان دهنده آن بود که راه حل های اجراشده رضایت بخش نبود. به گونه ای که میانگین نمرات آزمون ها، در دو کلاس پایین تر از حداقل نمره قبولی ده بود. نتایج ارزیابی نشان دهنده آن بود که اختلال در تدریس، نامفهوم و بریده بریده رسیدن بعضی از مطالب، طولانی بودن فایل های آموزشی، نبود ارتباط تصویری با معلم، گفتگومحور نبودن ازجمله کاستی های دو روش مقایسه ای و آموزش مستقیم بود؛ بنابراین در گام دوم از روش پیش خوانی و بحث گروهی برای ارتقای یادگیری دانش آموزان استفاده شد. نتایج ارزیابی و نظارت در این مرحله نشان از بهبود یادگیری و افزایش مشارکت فعال دانش آموزان در مباحث فلسفی داشت. در بررسی عوامل موثر در بهبود یادگیری دانش آموزان، نتایج حاکی از آن بود که توانایی بحث کردن، افزایش مشارکت در تدریس، حس صمیمت و ارتباط با معلم، فهم و ادراک بهتر مباحث فلسفی و تفکر انتقادی به مباحث کتاب از نتایج روش تدریس بحث گروهی و پیش خوانی بوده است.