اثربخشی آموزش خودزاد بر دغدغه رضایت جنسی و عملکرد جنسی زنان با سابقه ماستکتومی

سرطان پستان، زندگی بسیاری از زنان در سراسر جهان را تهدید می کند. بنابراین هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خودزاد بر عملکرد و دغدغه جنسی زنان با سابقه ماستکتومی بود.

پژوهش حاضر از نوع طرح های کاربردی و آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان مبتلا به سرطان پستان که سابقه ماستکومی که از بین آنها 54 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و با استفاده از شیوه تصادفی سازی ساده در سه گروه، آموزش خودزاد (18=n) و گروه کنترل (18=n) گماشته شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر)؛ پرسشنامه عملکرد جنسی زنان (روزن و همکاران)؛ پرسشنامه رضایت از زندگی زنان (مستون و ترایپل) به دست آمد. داده ها با استفاده از روش مانکوا و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد و تحلیل های آماری فوق با بهره گیری از نرم افزار SPSS.22 به اجرا درآمد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد که آموزش خودزاد بر عملکرد و دغدغه جنسی و تحمل پریشانی موثر بود. همچنین بین آموزش تنش زدایی پیشرونده بیش ترین تاثیر؛ و سپس آموزش خودزاد بر عملکرد و دغدغه جنسی و تحمل پریشانی تاثیر داشتند (01/0>p).

بنابراین می توان نتیجه گرفت که برای متغیرهای عملکرد و دغدغه جنسی زنان با سابقه ماستکتومی، آموزش تنش زدایی پیشرونده آموزش موثرتری بود.