بررسی اثر کشندگی نانومیکروحباب های اکسیژن، اوزون و هوا بر رده سلولی سرطان ملانوما

مقدمه :

ملانوم پوستی به عنوان یکی از مهاجمانه ترین انواع سرطان پوست است. این بیماری حدود 75 درصد از کل مرگ و میرهای ناشی از سرطان پوست را تشکیل می دهد و تاکنون درمان قطعی برای آن ارایه نشده است. در نتیجه تشخیص به هنگام و جلوگیری از پیشرفت این بیماری حایز اهمیت است. پژوهش های زیادی برای یافتن روش های درمان و بهبود سرطان ارایه شده است. یکی از جدیدترین روش ها در این زمینه استفاده از فناوری نانو برای تشخیص و مهار سلول های سرطانی است. در این تحقیق تاثیر استفاده از نانومیکروحباب های هوا، اکسیژن و اوزون بر رده سلولی A375 سرطان ملانوما مورد ارزیابی قرار گرفته است.

رده سلولی A375 که با غلظت‎های مختلف نانومیکروحباب‎های هوا، اکسیژن و اوزون تیمار شده اند توسط روش MTT مورد ارزیابی قرار گرفته اند. به منظور سنجش زنده بودن سلول ها، به هر چاهک پلیت ماده MTT اضافه شده و سپس پلیت در انکوباتور قرار گرفته است.

طبق نتایج این تحقیق کاهش درصد زیست پذیری سلول های سرطانی A375 با افزایش غلظت نانومیکروحبابهای اکسیژن و اوزون پس از 24 ساعت نشان دهنده آپوپتوز بوده و مهار چشمگیری بر رشد این سلول ها داشته است.

نتایج حاصل از این تحقیق گویای آن است که نانومیکروحبابهای اکسیژن و اوزون در غلظت های بالا باعث مرگ سلولی رده سلول های A375 می شود. نتایج در این تحقیق کمک خواهد کرد که نقش نانومیکروحباب های هوا، اکسیژن و اوزون در درمان سرطان ملانوما بررسی شود.