مقایسه اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر رضایت از مدرسه با برنامه آموزش مبتنی بر بهزیستی تحصیلی بر امیدواری تحصیلی و هوش هیجانی دانش آموزان

 هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی برنامه آموزشی مبتنی بر  رضایت از مدرسه با بهزیستی تحصیلی بر امیدواری تحصیلی دانش آموزان بود که دراین پژوهش اثربخشی این دو روش مقایسه شدند.

پژوهش حاضر از نظر روش شناسی جزء طرح های شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش، همه دانش آموزان دختر سال سوم دوره دوم متوسطه شهر نقده، مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 99-98 بودند. از این جامعه ابتدا با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به غربالگری دانش آموزان با امیدواری تحصیلی پایین پرداخته شد. سپس 60 نفر از دانش آموزان آن مدرسه که امیدواری تحصیلی پایین داشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 20 نفره آزمایش و یک گروه 20 نفره کنترل جایگزین شدند. به گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه ای برنامه مبتنی بر بهزیستی تحصیلی آموزش داده شد. اعضای هر گروه در هر سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پرسشنامه بهزیستی تحصیلی تومینین،سوینی و همکاران (2012) و پرسشنامه ی رضایت از مدرسه اندرسون و بروک (2000) وپرسشنامه امیدواری تحصیلی خرمایی (1393) را تکمیل کردند. داده ها با نرم افزار SPSS22  و با روش تحلیل واریانس آمیخته بررسی شدند.

یافته ها نشان داد که میانگین نمرات متغیر امید واری تحصیلی در آموزش مبتنی بر رضایت از مدرسه در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، در مرحله پس آزمون و پیگیری افزایش معناداری داشته است.

بنابراین با توجه به کمتر بودن میانگین پس آزمون آزمودنی های گروه بهزیستی تحصیلی نسبت به آزمودنی های گروه رضایت از مدرسه می توان نتیجه گرفت که قرار گرفتن آزمودنی ها در گروه بهزیستی تحصیلی باعث کاهش نمرات در پس ازمون بهزیستی تحصیلی شده است وبرعک بیرام نژادس قرار گرفتن آزمودنی ها در گروه رضایت از مدرسه باعث افزایش نمرات در پس آزمون شده است ومی توان نتیجه گرفت که رضایت از مدرسه همه متغیرها وملاک های پیشرفت تحصیلی ورضایت از یادگیری را دربرمی گیرد و آموزش مبتنی بر رضایت از مدرسه نسبت به آموزش مبتنی بر بهزیستی تحصیلی از موفقیت بیشتری برخوردار است.چون در آن مجموعه عوامل درنظر گرفته شده و موجبات رضایت دانش آموزان از مدرسه را فراهم می آورد.