اثربخشی طرحواره درمانی و روانشناسی مثبت بر احیای مجدد جذابیت زوجین، خودشفقتی و قدردانی در بین زوجین درگیر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش طرحواره درمانی و روانشناسی مثبت بر احیای مجددجذابیت زوجین، خودشفقتی و قدردانی در بین زوجین دارای مشکلات زناشویی بود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش، نیمه آزمایشی، با طرح آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش، شامل زوجین دارای مشکلات زناشویی شهر تهران که در سال 1400 به مراکز مشاوره تهران مراجعه کرده بودند (184 زوج) که از میان آنها 30 زوج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جذابیت فیزیکی کارانداشو و همکاران (2020)، پرسشنامه خودشفتقی نف (2003) و پرسشنامه قدردانی مک کلایف (2002) بود در تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس تک متغیره و چندمتغیره استفاده شد. یافته ها نشان دادند که هر دو روش مداخله ای می توانند در بهبود جذابیت، خودشفقتی و قدردانی زوجین دارای مشکلات زناشویی موثر واقع گردند.