بررسی تاثیر روایت درمانی و مدل تجربه ی جنسی به اندازه ی کافی خوب بر نگرش شناختی، رفتاری و عاطفی به رابطه جنسی در افراد نابارور

روایت درمانی و مدل تجربه ی جنسی به اندازه ی کافی خوب مدلهایی برای ارتقاء سلامت روانی و جنسی هستند. پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه ی اثربخشی این دو روش درمانی را بر ابعاد نگرش جنسی افراد نابارور مورد مطالعه قرار داده است.

مشارکت کنندگان 48 فرد متاهل نابارور از مراجعه کنندگان به مطب تخصصی ارولوژی و زنان شهر تهران بودند، که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه 16 نفره روایت درمانی ، مدل تجربه ی جنسی به اندازه ی کافی خوب و کنترل جایگزین شدند. محتوای دو مداخله به مدت 4 جلسه ی 90 دقیقه ای روی دو گروه آزمایش به طور جداگانه اجرا شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه  دموگرافیک، نگرش جنسی دهقانی استفاده شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 26 وآمار توصیفی و استنباطی نظیر تحلیل کوواریانس، آزمون بونفرونی و تحلیل واریانس مختلط انجام شد.

نتیجه آزمون کوواریانس برای ابعاد عاطفی، شناختی و رفتاری در سطح اطمینان %99 معنادار شد (001/0>P) و هر دو درمان در ارتقاء ابعاد شناختی و عاطفی نگرش جنسی در مرحله ی پس آزمون تاثیر معنادار داشته اند (P˂0.05) و تنها روایت درمانی در بعد رفتاری نگرش جنسی اثربخش بوده (P˂0.05) ولی مدل تجربه ی جنسی به اندازه ی کافی خوب نتوانسته تفاوت معنادار در کارکرد رفتاری ایجاد کند (P>0.05). همچنین روایت درمانی در ارتقاء بعد عاطفی نگرش جنسی موفق تر بوده و در بعد شناختی هر دو مداخله یکسان عمل کرده اند.

هر دو مداخله در ارتقاء کارکردهای شناختی و عاطفی نگرش جنسی افراد نابارور موثرند.