ارزیابی تاثیر مداخلات آموزشی بر تداوم رفتار شیر دهی در مادران ایرانی: یک مرور سیستماتیک

شیر مادر غذای اصلی کودک است، اما کوتاه شدن طول مدت تغذیه ی شیرخوار با شیرمادر به خصوص در کشورهای در حال توسعه یک مشکل جدی می باشد،کاهش در میزان و طول مدت تغذیه انحصاری با شیرمادر می تواند منجر به افزایش دو تا سه برابر در میزان سوء تغذیه، عفونت و مرگ و میر شیرخواران گردد. در این بررسی، هدف ارزیابی اثربخشی مداخلات آموزشی در افزایش تداوم تغذیه انحصاری با شیر مادر می باشد.

جستجوی ادبیات با استفاده از چهار پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی (SID)، پژوهشگاه اطلاعات و مدارک علمی ایران (Irandoc) ، بانک اطلاعات نشریات کشور (Magiran) و گوگل اسکالر (Google Scholar) انجام شد. بررسی حاضر شامل مطالعاتی از تاریخ 3/3/1388 تا تاریخ 22/04/1399 می شود.

در مجموع 11 مطالعه شامل داده های 1275 مشارکت کننده ، معیارهای ورود به مطالعه را داشتند. 11 مطالعه میزان تغذیه انحصاری با شیر مادر را قبل و بعد از مداخله سنجیده بودندکه 4مقاله از الگو و تیوری های آموزش بهداشت برای مداخله استفاده کرده است. از الگوی رفتار برنامه ریزی شده در 3 مطالعه و مدل اعتقاد بهداشتی یک مرتبه جهت ارتقاء میزان شیردهی استفاده شده است.

طراحی و اجرای مداخله آموزشی جهت تداوم تغذیه با شیرمادر، آگاهی از ضرورت لزوم تغذیه با شیر مادر را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد و منجر به تداوم رفتار شیردهی در مادران می گردد. آموزش می تواند در بهبود عملکرد، آگاهی و نگرش در میان پدران و مادران در مورد نحوه تغذیه کودک با شیر مادر موثر باشد.