تلفیق تحلیل شبکه های اجتماعی و تصمیم گیری چندمعیاره برای رتبه بندی رویکردهای مدیریت بحران سیلاب

سیل ازجمله بلایای طبیعی است که در صورت رخداد می تواند خسارات گسترده جانی و مالی به جوامع تحمیل نماید. این در حالی است که نگرش های جاری و حاکم بر مدیریت بحران عمدتا بر مدیریت ریسک مبتنی بر رویکرد مقاومتی توجه دارند و حال آنکه رویکرد سازگار با در نظر گرفتن عدم قطعیت ها و مبتنی بر تاب آوری می تواند نقش بسیار موثری بر میزان تاب آوری سکونتگاه های انسانی در برابر این مخاطره بحران زا داشته باشد. ضروری است با تلفیق این دو رویکرد، عدم قطعیت پارامترهای وقوع سیلاب از طریق چارچوب های تصمیم گیری مدیریت شود و استفاده از ابزارهای تصمیم گیری چندمعیاره است که می تواند دیدگاه ها، اهداف، گزینه های عملی و معیارهای ارزیابی ذی نفعان را در نظر بگیرد. بر این اساس در گفتگوهای گروهی متمرکز، مجموعه فعالیت های مدنظر مدیریت بحران سیلاب بر اساس تلفیق دو رویکرد استخراج و به سه دسته قبل، حین و پس از وقوع سیلاب تقسیم شدند. سپس وزن این گزینه ها با استفاده از تلفیق رویکرد تحلیل شبکه اجتاعی و تصمیم گیری چندمعیاره محاسبه و اقدامات با اولویت های اول تا سوم در هر سه دسته ارایه شدند و موردبررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد رویکرد سازگار با محیط زیست (مبتنی بر تاب آوری) در مدیریت و کاهش خطرات سیلاب در عمده موارد موردتوجه کارشناسان قرارگرفته است که نشانگر حرکت متخصصین از اتکای صرف به رویکرد مقاومتی و سازه ای به سمت رویکرد سازگار برای در نظر گرفتن عدم قطعیت ها خصوصا اثرات تغییر اقلیم است.