نقش کلیدی التهاب و استرس اکسیداتیو در سندرم تخمدان پلی کسیتیک و پیچ خوردگی بیضه: مروری روایی بر القای آن ها در مدل موش صحرایی

سندرم تخمدان پلی کسیتیک یک از رایج ترین اختلالات اندوکرینی مرتبط با زنان است که از جمله نشانه های بالینی آن می توان به اختلالات قاعدگی، آمنوره ثانویه، اختلالات هورمونی، پر مویی، جوش صورت، چاقی و ناباروری اشاره کرد. از طرفی اسکروتوم حاد نوعی اورژانس اورولوژیک به شمار می رود که علایم آن شامل درد ناگهانی کیسه بیضه، قرمزی و تورم آن است. در این آسیب، طناب بیضوی حول محور خود پیچ می خورد و  خون رسانی بیضوی را مختل می کند. از نقطه نظر این که بسیاری از مشخصات اندوکرینی و متابولیکی مدل موش صحرایی سندرم تخمدان پلی کیستیک شبیه این سندرم در زنان هستند و هم چنین اغلب این مشخصات در مدل پیچ خوردگی بیضوی در موش صحرایی نیز مشابه پیچ خوردگی بیضوی در مردان است، بنابراین از مدل موش صحرایی به صورت گسترده برای القاء این موارد استفاده می شود. یکی از ویژگی های مهم سندرم تخمدان پلی کسیتیک، شرایط التهابی مزمن خفیف است که به عنوان فاکتور مشارکت کننده در پاتوژنز این سندرم به شمار می رود. القای سندرم تخمدان پلی کیستیک با استفاده آندروژن پیش از تولد در مقایسه با القای این سندرم پس از تولد در موش صحرایی، بسیار مناسب تر است. میزان بیش از حد گونه های اکسیژن فعال که در حین آسیب ایسکمیک خون رسانی مجدد در محیط آزاد می شوند سبب ایجاد استرس اکسیداتیو در پارانشیم بیضه، آسیب به محتوای ژنوم سلولی و القای آپوپتوز به وسیله فعال شدن آبشارهای کاسپاز می شود که همه این تغییرات مستقیما به افزایش آپوپتوز در بافت بیضه وابسته است.