بررسی نگرش دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه شاهد نسبت به آموزش مجازی در دوران همه گیری کووید 19 در سال 1400

با شیوع اپیدمی بیماری کشنده و عفونی کرونا که با نام COVID-19 شناخته می شود بسیاری از دانشگاه ها و مراکز آموزشی مختلف تدریس حضوری را متوقف کرده اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی نگرش دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه شاهد نسبت به آموزش مجازی در دوران همه گیری کووید- 19 طراحی و اجرا گردیده است.

این مطالعه توصیفی-تحلیلی به شکل مقطعی بر روی 300 دانشجوی پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه شاهد در سال 1400 انجام شده است. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه فرصت ها و تهدیدهای یادگیری الکترونیکی معتبر و پایا جمع آوری و در نرم افزار SPSS 21 وارد شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش رگرسیون خطی استفاده شد.

میانگین نگرش دانشجویان به آموزش مجازی در بعد هزینه اثربخشی 71/6±17/22، بعد ذهنی-عاطفی 09/5±83/25، بعد تدریس و یادگیری 08/5±25/18و نمره کل نگرش 69/13±15/66 بود. بین ابعاد هزینه اثر بخشی و عوامل مرتبط با تدریس و یاد گیری، ارتباط مستقیم و معناداری  با نمره کل نگرش وجود داشت (P=0.001).

نتیجه گیری:

 نگرش کلی دانشجویان نسبت به آموزش مجازی با ابعاد هزینه اثربخشی آموزشی و عوامل مرتبط با تدریس و یادگیری ارتباط دارد. این دو عامل در کنار یگدیگر می تواند 4/81 درصد تغییرات نمره نگرش را تبیین کند.