ارزیابی احساسات هیجانی مدرسین زبان انگلیسی ایرانی: زبان آموزان، همکاران و موسسات آموزشی

هدف از مقاله پیش رو بررسی نقش هیجاناتی است که مدرسین زبان در ایران در برخورد با زبان آموزان، همکاران آموزشی و موسساتی خود تجربه می کنند. بدین منظور تعداد 52 نفر از مدرسین زبان موسسات آموزشی (33 مرد و 19 زن) بصورت نمونه گیری خوشه ای تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران از میان جامعه آماری (77 نفر) انتخاب شدند. در تحلیل داده های حاصل از این تحقیق از روش تحلیل موضوعی رویکرد سه مرحله ای اجتماعی - سازه گرایانه سیدمن و برای تضمین اعتبار نتایج تحقیق از روش تحلیل اکتشافی با رویکردی کیفی استفاده شد. یافته های بدست آمده از این تحقیق نشان داد که 78 درصد از مدرسین شرکت کنند در تحقیق، دارای روابط هیجانی گرم و صمیمانه ای با دانش آموزان خود هستند چراکه علاوه بر تدریس برای آنها نقش راهنمای اخلاقی هم داشتند. در خصوص روابط مدرسین زبان با دیگر همکاران خود، حدود 86 درصد از روابط صمیمی میان همکاران راضی بودند و تنها 14 درصد بدلیل نبود احترام وبی توجهی اظهار نارضایتی کردند. حدود 79 درصد از مدرسین از برخورد سرد و ابزاری مدیران موسسات و گاها بی توجهی به مسایل و مشکلات کاری مدرسین در محیط موسسات اظهار نارضایتی کردند. همچنین حدود 85 درصد از مدرسین زبان بدلیل قوانین و ضوابط اداری و سیاسی دچار دلسردی هستند. البته در کنار هیجانات منفی، بسیاری از مدرسین از وجود روابط صمیمی و گرم خود با زبان آموزان، والدین و جایگاه خود بعنوان مدرس زبان اظهار رضایت داشتند.