عوامل عدم توسعه سیاسی بعد از جنگ تحمیلی در شهر های درگیر جنگ

توسعه سیاسی زمینه نهادی کردن تشکلها و مشارکت سیاسی را فراهم کرده و حاصل آن، افزایش توانمندی افراد، احزاب و گروه هابرای مشارکت قانونمند در فضا سیاسی جامعه است.هانتینگتون توسعه سیاسی را معادل نوسازی می داند و بر این باور است که میزان صنعتی شدن، تحرک و تجهیز اجتماعی، مشارکت سیاسی و رشد اقتصادی از شاخصهای توسعه سیاسی به شمار می روند.او معتقد است، از آنجایی که درفرایند نوسازی و توسعه سیاسی، تقاضای جدیدبه صورت مشارکت و ایفای نقشهای جدیدتر ظهورمی کنند؛بنابراین نظام سیاسی باید از ظرفیت و تواناییهای لازم برای تغییر وضعیت برخوردار باشد.پژوهش حاضر با هدف عوامل عدم توسعه سیاسی بعد از جنگ تحمیلی در شهر های درگیر جنگ انجام پذیرفت.این پژوهش با استفاده از روش پیمایش و با ابزار پرسشنامه صورت گرفته ،برای تحلیل داده های پژوهش، از آزمون ضریب همبستگی با نرم افزار spss24 و تحلیل عامل تاییدی مرحله دوم با نرم افزار Amos25 استفاده شد.پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ، محاسبه و مناسب ارزیابی شد که بر اساس آن ضریب متغیرهای پژوهش و ابعاد آن بیش از 0.7 بود. نتایج نشان داد در قانون اساسی جمهوری اسلامی ملزومات عینی توسعه سیاسی شامل آزادی های اساسی، حقوق سیاسی و اجتماعی، تشکیلات مدنی، احزاب، گروه های اجتماعی و رسانه های جمعی بیان شده و توسعه سیاسی ابتدا می بایست در باورهای فرهنگی ایجاد شود و توسط ابزارهای فرهنگی چون رسانه های جمعی در سطح جامعه گسترش یابد بعد از آن است که تحقق عینی آن را می توان در ساختار اجتماعی و سیاسی مشاهده نمود.